Klanten

(1936)–Wies Defresne– rechtenstatus



[pagina 137]
XVII Gisteren was het erg druk in de zaak. Monsieur Chimar kwam binnen met een hoofd gloeiend van opwinding en hij riep: - Madame, beaucoup de verres! Soignez tout d'une façon extraordinaire! Beaucoup de Stout! Beaucoup de Whiskey et de Champagne. Il y a un millionnaire belge qui vient nous rendre visite ici! Moeder zei: - U houdt me voor den gek, maar U zult er geen plezier van hebben. Monsieur Chimar begon opnieuw te gesticuleeren en schreeuwde nog eens alles van voren af aan en hij voegde er aan toe: - Madame, je vous le jure! en toen stond in korten tijd de heele boel op stelten. We struikelden over stoelen en banken, want alles waar iemand op zitten kon, werd naar beneden gehaald. De witte keukenstoelen, de roode pluche van de
[pagina 138]
kamer boven, de slaapkamerstoelen, de tabouretten van op zolder, de groene bank van den overloop. De gang, de winkel en de kamer stonden in een oogenblik stampvol en nu moesten de groene bank en de keukenstoelen weer naar boven. De fleschjes Stout werden achter, onder langs de toonbank gezet; de Champagne in de kamer onder het bureau en de glazen er boven op. Tegen acht uur was alles klaar en kwam de stoet. Monsieur le millionnaire liep voorop in gekleede jas met hoogen hoed. Groot, breed en dik, met achter hem aan alles wat Belg en niet-Belg was. Moeder wachtte hem op met een helder wit schortje voor en ze vroeg gladweg: - Qu'est-ce que vous allez prendre, monsieur le millionnaire, en hij zei met een zware klokkestem: - Madame, je ne bois que du Stout. Hub vloog achter de toonbank en kwam met zijn armen vol fleschjes naar binnen.
[pagina 139]
- Servez-vous, monsieur le millionnaire, zei moeder fijn en vriendelijk en toen vroeg ze ook den anderen wat ze drinken wilden. - Moi un Whiskey, madame. - Madame, servez vite s'il vous plaît, moi un Wiskey. - Moi un Stout! - Un Stout s'il vous plaît! - Un Whiskey, madame! - Whiskey! - Ici un Whiskey! - Stout! - Whiskey! - Grand Marnier! - Whiskey! - Un Whiskey! Hub en mijn broers bedienden en moeder ging achter de deur de rekening staan bijhouden. Van zenuwachtigheid beet zij de punt van haar potlood af. Tegen mijn broer zei ze: - Ik doe er straks maar een slag naar. Dan ineens wordt het stil. Monsieur le millionnaire staat op.
[pagina 140]
Allen staan op en dan zegt hij zoo echt plechtig: - Met vreugde zal ik het concert bijwonen, dat morgen-avond gegeven wordt pour les réfugés belges en nu we hier onder vrienden zijn, mag ik wel zeggen waarvan mijn hart zoo vol is. Welnu mijne heeren! Laat ons hopen op een gelukkig wederzien in het door ons zoo beminde land en laat ons drinken op een vlugge en mooie overwinning! Ik heb gezegd. - Bravo, bravo! wordt er geroepen en: Vive monsieur le millionnaire, in plaats van: Vive la Belgique. En wat het drinken betreft, dat is best in orde. Monsieur le millionnaire is weer gaan zitten en allemaal zijn ze gaan zitten. Monsieur le millionnaire lacht en nu lachen ze allemaal. Als monsieur le millionnaire hoest, hoesten ze allemaal en dan zegt monsieur le millionnaire: - Eh bien! Buvons à la gloire de notre pays, servez le Champagne! En nu vind ik, dat ik wel eens eventjes
[pagina 141]
op de proppen zou kunnen komen. Sjef Scholten zit met den Engelschen spion links achter mij. Ik heb hem al dien tijd in de gaten gehouden. Hij mag me nu toch niet vóór zijn. Vooruit nu meisje, kom nu eens op met je Brabançonne, al waren er tien millionnairs om je heen. En dan spring ik op mijn tabouretje en ik roep nog naar Sjef: - Hallo, hallo Sjef! en ik begin: Qui l'aurait cru? de l'arbitraire.... en dan laat ik mijn stemmetje zoo lekker over die roode koppen drijven. Sjef zingt niet mee. Niemand zingt mee. Nu ben ik eens koninginnetje over al die Belgische schreeuwers. Maar dan opeens verdrink ik in geluiden. Ze springen op, omhelzen elkaar. Glazen vallen om, de champagne loopt over de tafel en ze zingen nu allen van voren af aan: Qui l'aurait cru? de l'arbitraire.... Daarna zegt monsieur le millionnaire: - Maintenant, mes amis, partons! Nous
[pagina 142]
allons prendre encore un petit verre à mon hôtel. En tegen moeder zegt hij: merci bien, madame; l'addition s.v.p. Monsieur Bavard zegt gul tegen moeder, terwijl hij haar zijn linkerhand toesteekt: - Madame, la main du coeur, je vous apporterai demain les billets pour notre concert. Even later vertrekt de stoet. Monsieur le millionnaire met zijn hoogen hoed voorop en achter hem aan alle anderen.

Vorige Volgende

XVII