Lof der geldsucht, ofte Vervolg der rym-oeffeningen
(1702)–Jeremias de Decker–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Morgen-stond.
DE Sonne wederom verschenen
Drijft nacht en naerheyt voor sich henen,
En roept met haer gedienstig licht
Elck weder tot si nampt en plicht.
De Landman gaet sich weder voegen
Tot spitten, pooten, planten, ploegen;
Sijne Eega mê niet luy noch loom
Ontlast de koe van haeren room.
De Maeyer maeckt sich weder reede
Om met sijn seyssen scherp van snede
Door 't gras te gaen, 't welck versch gevelt
Een roosengeur spreyd over 't veld.
De Koopman set sich weer tot schryven;
De Woeckeraer wroet in sijn schyven
Alree soo besig als hy mag
'T gewoel vermeerdert met den dag.
Ick hooredissel, bijl en hamer
Alreede galmen door mijn' kamer;
Ick hoor de maet op 't aenbeeld slaen,
Ick hoor de saeg door d'eycke gaen.
'T is all' wat lag weer op de beenen,
'T poogt all' sijn dagwerck als voor henen
Op hoop van lof of luttel loon
Te spoeyen by een lamp soo schoon;
En salse my vergeefs staen blaken?
Sal ick gedoken onder 't laken
Alleen versuymen mijnen plicht?
En dutten by soo nutten licht
Neen, neen, o Voerman van de dagen,
Ghy sult met uwen gouden wagen
Van daeg niet aen den middag lijn
Of immers niet daer over zijn,
| |
[pagina 2]
| |
Of ick en sal by uwe stralen
Die 't all' vergulden, all' doen pralen,
Oock ietwes hebben uytgewracht
Tot nut van 't sterffelijck geslacht,
En daer op vliege ick uyt de vêren
Of uyt den pluymnest in de kleeren;
Uw soon de kostelijcke tijd,
Die ons soo spoedelijck ontrijd,
Dient niet verlegen noch verseten,
Dient niet al slapende versleten,
Maer wackerlijcken nagespoort:
Want schoon wy stil staen, hy ruckt voort,
En ruckt met nimmer staende trede
Ga naar margenoot+ Ons nimmer staende Jaren mede,
Die henen schieten als een vliet,
Ja waer van 't best ons eerst ontschiet:
En 't geen ons eenmael is ontschoten,
Dat word noyt meer van ons genoten,
Dat blijven wy voor eeuwig quijt;
Ach! onherhaelijck is de tijd.
De tijd eens vruchteloos verloopen
Word wel beklaegt, maer noyt herropen.
Verspilling of verlies van geld
Word noch van hier of daer herstelt,
Of 't valt ten minsten, als ick 't quiste
In mijnes evennaesten kiste:
Maer quistingh of verlies van tijd
En streckt noyt iemand tot proffijt,
Ja geld-verlies doet onse sinnen
Aen deuchd en tucht niet selden winnen;
Daer reuckloos tijd-verlies altijd
Ons bey tot schande en schade dijd.
En siet wat kinders dat wy blijven!
Vermissen wy een hand vol schijven,
'T gaet ons wel diep aen vleesch en bloed,
Terwijl wy met gerusten moed
| |
[pagina 3]
| |
In slaep, in ledigheyt, in grillen
Een goed deel van den dag verspillen;
Daer nochtans ieder dag ('t gaet wis)
Een goed deel onses levens is.
Soo wie den wercktijd hem geschonken
Verspeelt, verslaept of blijft verroncken,
Verspilt zijn leven, en wat schatGa naar margenoot+
Is ons soo kostelijck als dat?
Want leven eygentlijck is waken,
Is iet wat heylsaems doen of maken.
Om dan soo kostelijck een goed
Niet meer te treden met den voet,
Wil ick aen nutte besigheden
Voortaen mijn korten tijd besteden,
En boven all' met allen vlijt
Waernemen mijnen ochtend-tijd,
En met herstelde kracht en sinnen
Mijn dagwerck tijdelijck beginnen.
'T versuym, dat iemand 's morgens doet,
Word selden op den dag vergoed.
'K sal tijd en werck alsoo verdeelen,
Dat met de perle der pinceelen
Ga naar margenoot* Geen dag, geen oogenblick voortaen
My kome sonder treck t'ontgaen.
O Vader vander tijden Vaders,
Van Son en Maen, gy die de Raders
Van 's Hemelsuurwerck hebt gewracht,
En ons den tyd hebt voort gebracht
Uyt d'eeuwigheyt, o wilt my stercken,
Om in den tijd alsoo te wercken,
Dat ick mijn tyd-werck afgeleyt
Rust vinden mag in d'eeuwigheyt.
|
|