Mascha ter Weeme en Antony Raedt
De dansavond in de Stadsschouwburg, gegeven door het danspaar Mascha ter Weeme en Antony Raedt, werd voornamelijk door de mannelijke partner gedragen. Mascha ter Weeme kan zeker in een ballet een belangrijke plaats innemen, zij bezit gratie en smaak, soms zelfs stijl en expressiviteit; als soliste treden evenwel haar technische tekortkomingen, vooral haar aarzelende arabesken, te zeer aan de dag. In technisch opzicht is Raedt zeker verre haar meerdere, vooral zijn voetwerk is van een bewonderenswaardige beheerstheid. De choreografie van dit danspaar is in het algemeen uitsluitend esthetisch afgestemd: deze vereniging van fijnzinnige psychologische vondsten en vondstjes, geslaagde kostuums en verzorgde coiffures herinnert aan het genre Sakharoff van twintig jaar geleden.
‘Orpheus’ gaat ver boven de andere dansen uit. Antony Raedt weet hierin niet alleen kunde maar ook ontroering tot uitdrukking te brengen, wat nog geaccentueerd wordt door de schimmige aanwezigheid van Mascha ter Weeme als Eurydice op de achtergrond. De dansersloopbaan van Antony Raedt kan nog verschillende verrassingen opleveren.
De plaats aan de vleugel werd ingenomen door Albert Bocai, die tevens de muziek voor twee van de dansen had gecomponeerd.
Auteursrechtelijk beschermd