Occasio arrepta. Neglecta

[p. 331]

Ad librvm.

VAde, Liber. Dubitas? comes est Occasio, vade.

Hac duce Maeandros tesqua nec vlla time.

J, propera; adspirans tibi velificabitur aura

Avstriadvm: incisas quae velit esse moras.

Auster, io, perfla. quid enim? caeco impete Psyllus

Austrinis iterùm flatibus arma mouet.

Namque procellarum quondam furibundus habenis

Exitium spirans Auster agebat equos.

Arma, arma, exclamant Psylli: simul arma capessunt;

Et stolidè in ventos irrita tela vibrant.

Auster, arenarum cumulos mugitibus inflans.

Mergit arenosis arma virosque iugis.

Ecquid in obscuris ludo? nox atra recede.

Quis mihi nunc Auster, quis mihi Psyllus erit?

Fallor? an Haeretici Psyllorum in imagine pugnant?

Scilicet hydrorum sanguine vtrique tument.

Haec si Aquilas contra armigeras (quas ardua Gentis

Avstriacae attollens gloria in astra rapit)

Vesanas ductans acies malè prouida turba

Iuerit: aut flammá luminis icta cadet;

Aut malè ventosis composta tumultibus Austri

Sentiet in proprium tela retorta caput.

Ergo, Liber, temnas inimica ausa omnia, cùm te

Maiestas & amor protegat Avstriadvm.

Et propera securus iter; ne Occasio ridens

Jngerat; En, sequeris, quae fugienda doces.

I.C.B.