Christeliicken waerseggher
(1603)–Jan David– Auteursrechtvrij
[pagina 114]
| |
Cap. XXXIX.
VVat hulpe vinden vvy, teghen alsulcke iacht?
Godts gratie: VVille vry: en dan, d'Engelsche vvacht.
Ga naar margenoot+WOnderlijcke groote goedtheydt Godts: dat hy ons, [A] int midden onser vyanden, niet hulpeloos ghelaten en heeft: maer van als dat ons tot behoorlijcke weere van noode is soo veur-sien: dat wy, om de waerheydt te segghen, kennen en belijden moeten, dat den strijdt en al onse vyanden die wy hebben, ons meer tot oeffeninghe van onse gheestelijcke wapenen dienen, ende tot meerder oorsaecke van triumphante victorie, ons van Gode ghegeuen zijn: dan tot onser eenighe schade oft verlies. Soo sy alle ontwijfelijck by experientie bevinden, niet alleen, die desen strijdt salighlijck deur-comen zijnde, nu int ghebruyck der croonen ende triumphe zijn, die sy als victorieuse vechters verdient hebben: maer oock die hier noch in de strijdende kercke zijn, noch onseker wesende van de victorie. Daerom moeten wy wel ghemoedt zijn, ende van t'bloedigh, deurscheurt vendel des H. Cruys niet scheyden, noch af-wijcken: maerGa naar margenoot+ segghen cloeckelijck met Iob: Pone me iuxta te; & cuiusuis manus pugnet contra me: Stelt my, o Heere, neffens v: ende dat elcks handt tegen my vechte. Als oft hy seyde, ghelijckmen soude segghen: Stelt uwen voet byden mijnen: ende come die comen wille. Diets Ga naar margenoot+ lust, die plucks. Ghelijck den Prophete Isaias seght: Stemus simul: quis est aduersarius meus? accedat ad me: Laet ons, o Heer, tsamen staen, en voet houden: laet sien, wie is mijnen vyandt? dat hy come: het sal hem ghelden. D'welck met clare woorden den Apostel PaulusGa naar margenoot+ seyt: Si Deus pro nobis; quis contra nos? Is Godt met ons, wie magh ons deeren? Godt is sekerlijck met al de ghene die met hem zijn: dat is, die met hem wel sien te staen. Ga naar margenoot+Nu dan de vraghe is: Wat hulp hebben wy, teghen sulcke iacht? dat is, teghen alsulck ghespouw van vyanden: als de Weerelt, t'Vleesch, ende den Duyuel. Dit sullen wy hooren, hadden wy eerst reden ghegeuen, wat dit woordeken [iacht] te beduyden heeft. Hier mede werdt te kennen ghegeuen, sulck alst waerachtigh is en luydt: ende sooment pleeght te ghebruycken, veur alsulcke dinghen, die wat schijnen te wesen, maer inder waerheydt, al niet oft luttel te bedieden hebben, alsment wel insiet ende verstaet. Ghelijckmen soude moghen segghen, van al de Geuse macht en iacht, te ghelijcken by des Catholijcks Conincks gheweldigh vermoghen, als wy ons hielden soo wy | |
[pagina t.o.114]
| |
Triplex contra hostes animae praesidivm. 39. Quod miseris tutamen erit, discrimine tanto?
Gratia: Libera Mens: et praestitis Alitis arma.
Wat hulpe vinden wy teghen alsulcke iacht?
Godts gratie, Wille vry: en dan d'Enghelsche wacht.
Hé Dieu! quel remede, Quel secours, quelle aide, Encontre ce Camp?
La grace du Pere, L'Ange tutelaire, Et l'Arbitre franc.
| |
[pagina 115]
| |
behoorden: ende den vyandt deur onse slappigheydt ende cleyn herte, ende meesten-deel deur onse sonden, soo veel voetsel, moedt, en veur-deel niet en gauen, soo wy dick-mael doen: ende soo maecken dat hun saecken en voere, al wat schijnen te wesen: ende oock somtijdts soo vele zijn, dat sy ons spel maecken, en werck leueren: daert anders, inder waerheydt, alst al wel besien wordt, al maer een iacht en ghespouw van volcksken en is, dat nerghens toe en deught, dan om quaedt mede te doen, ende de goede te quellen. Nu hoort, wal hulpe dat wy tegen alsulcken iacht en maght van dese drij vyanden hebben. De wapenen veur al, van eenen Christenen [B] camper, soo die S. Paulus beschrijft, zijn dese volghende: AccipiteGa naar margenoot+ armaturam Dei: Nemt Godts wapen aen. Stet ghegordt metter waerheydt: aen hebbende den rinck-culder der rechtveerdigheydt, gheschoeyt ten bereedtsel der Euangelie van paeyse, metten schildt des gheloofs, en t'helmet der saligheydt, ende met het sweerdt des gheests, etc. Dit zijn al noodelijcke conditien van een goedt Christen: dat hyGa naar margenoot+ hem veur al vast in de waerheydt houde: als oft hy daer in ghegordt ware: ende soo met wercken der rechtveerdigheydt en deughden becleedt, als met eenen rinck-culder, die van veel maelgien in een ghevlochten is: Ende soo bereedt tot het beleuen vant heyligh Euangelie, als die gheschoeyt staet, bereedt om te gaen. Ende met de vastigheydt des gheloofs, soo teghen alle kettersche en duyuelsche vierighe schichten en tentatien hem wapenende, als oft hy met eenen schildt ouer-deckt ware. Ende soo sijn hooft, en siele saligheydt in als beweerende, als oft hy met eenen helm oft storm-hoedt bevrijdt stonde. Maer, want eenen vromen campignoen, niet alleen weer-biedende wapen en moet hebben, maer oock die selue slaghen leueren, ende den vyandt aen-vallen magh: soo moet hy oock met het sweerdt vande ghetrouwe hulpe en by-standt des H. Gheests veur-sien wesen. Ende oock bouen al dit, goede hulp hebben in sijnen noodt. Boven dese wapenen, soo hebben wy drij hulpen, al-hier in d'antwoordeGa naar margenoot+ ghestelt, te weten, de gratie Godts: Vrijen wille: ende bystandt [C] der engelen. Onder de gratie Godts, werdt verstaen en begrepen, al de hulpe, die wy van Gode crijghen, teghen de vyanden onser saligheydt: het zij deur de H. Sacramenten, t'zij deur ons ghebedt, het ghebedt der H. Kercke, der Heylighen inden hemel, ende haer-lieder verdiensten: oft oock in wat maniere dattet zij, dat ons Godt troost, helpt, oft verlost: volghen t'segghen van den Prophete Dauid: Domine, quid multiplicatie sunt, &c. Tu autem susceptorGa naar margenoot+ meus es: O Heere, hoe seer zijn sy vermenighvuldight die my quellen? Hoe vele staender teghen my op! Vele segghen tot mijn siele ende | |
[pagina 116]
| |
van my: hem en staet gheen saligheydt oft verlossinghe van sijnen Godt te verwachten. Maer ghy, o Heer, zijt mijn toeverlaet, ende die my ontfanghen sult: ghy zijt mijn glorie, ende die my t'hoofdtGa naar margenoot+ op-houdt en verheft. Op een ander plaets seght hy: Secumdùm multitudinem dolorum meorum in corde meo; consolationes tuae saetificauerunt animam meam: Naer de menighte der droefheden mijns herten, soo hebben oock v menigherleye vertroostinghen mijn siele verblijdt. Soo ick dan te veuren seyde, de hulpe der gratie Godts is menigh-vuldigh, soot hem bequaemst dunckt, naer den eysch des noodts, ons deselue te verleenen: deur wat middel dattet zij, dat men inde H. Kercke pleeght te becomen. Van dese gratie seght Ga naar margenoot+ S. Paulus: Omnia possum, in eo qui me confortat: Ick vermaght al, in hem die my versterckt. Ende daerom, soo hy dickmael ghebeden hadde, dat hem de quellinghe des vleeschs soude af ghenomen werden, creegh hy veur antwoorde: Het zij ende het is v ghenoegh, Paule, dat ghy mijn gratie hebt: want de deughdt ende Godts cracht werdt in cranckheydt gheglorieert ende verheught: om de gratie wille, die hy daer by, ende uyt die oorsaecke der cranckheydt creegh. Ick sal, seyt hy, my gheerne in mijn cranckheden verheugen, op dat de cracht Godts in my woone. Cùm enim infirmor, tum potens sum: Want als ick cranck ben, dan word' ick vrome. Dit selue seghtGa naar margenoot+ den heylighen bisschop ende leeraer Ambrosius: Christiana infirmitas, fortitudo est: De Christelijcke cranckheydt, is sterckte. Ghelijck oft een cleyn kindt, t'elckent alst in noodt soude wesen, terstondt gheholpen wierde van eenen vromen man, (die dat kindt te bewaren hadde, ende te beschermen) stercker soude zijn in eenighen aen-stoot, dien man te hulpe hebbende, dan alst alleen waer, sonder oock eenighe teghen-spoedt: alsoo ist met ons: deur de veur-comende, bystaende, ende toe-comende gratie ende hulpe Godts. soo dat wy meer winnen in onse cranckheydt, met Godts gratie versterckt wordende, dan dat wy sonder de gratie des Heeren connen in alle onse cracht, wijsheydt, en vermoghen. Daerom seght S. Augustijn seer wel:Ga naar margenoot+ Homo tunc peccatis vincitur, dum viribus suis iustè viuere conatur, sine adiutorio liberantis gratiae Dei: Als-dan wordt den mensche deur de sonde verwonnen, als hy deur sijn eyghen macht oft vermoghen, meynt rechtveerdelijck te leuen, sonder de hulpe van Godts gratie, die hem helpen en verlossen moet. Maer die de gratie Godts waer nemt, eerst deur welcke hy ons mede veur-comt, ende dan daer hy ons mede vervolghens bystaet, ende die niet en verlaet, die is onwinnelijck.Ga naar margenoot+ Soo Sint Ian Gulde-mondt betuyght: Gratie Dei inui- | |
[pagina 117]
| |
ctos effecit: De gratie Godts maeckt den mensche onuerwinnelijck. Ende noch meer: Gratia Dei murus inexpugnabilis: De gratie Godts is als eenen muer of veste, niet om verwinnen. Daerom seydt den cloecken ende wel-ghemoedden Christene, metten Prophete Dauid: Si consistant aduersum me castra: non timebit cor meum: AlGa naar margenoot+ stonder eenen legher teghens my, [D] De tweede hulpe hier ghenoemt, is den Vrijen wille. Deur denGa naar margenoot+ welcken (soo wy int veur-gaende Capitel gheseyt hebben) met Godts hulpe en gratie, wy het quaedt laeten en schouwen moghen, ende t'goedt doen. Soo dan, aen-ghesien dat onsen vyandt, wie hy is, ons niet hinderen en can, het en zij met onsen danck ende vrijen wille: Soo ist seker, dat den vrijen wille met Godts gratie gheroert ende gheholpen, een goedt corselet, oft harnasch is, ter preuue ghemaeckt, om ons teghen alle quade aen-stooten, ende op loopen te beschudden: ende om schot-vrij te staen, in ons vyandts teghenwoordigheydt. Soo dattet des-haluen waerachtigh is, dat S. Ian Gulde-mondt seght, ende houdt staende: Nemo lęditur, nisi à seipso:Ga naar margenoot+ Niemandt en wortter ghequetst, dan van sy seluen. [E] Van de vrijheydt des wills, cracht, ende bediet des hamers, die sy in de handt heeft, siet breeder int xliij. Capitel: daer vande drij crachten der sielen verhandelt wordt. [F] De derde hulpe teghen onse vyanden, is Engelsche wacht. VanGa naar margenoot+ dese sullen wy int nae-volghende Capitel eyghentlijck spreken: uyt oorsaecke, dat den dienst ende by-standt onser goede engelen, wel een Capitel besunder vereyschen: tot beter kennis, van soo groote wel-daedt, die ons van Godt daer deur gheschoncken wordt. | |
Ghebedt om hulp inden gheestelijcken strijdt.GHy hebt gheseyt, o ialoers lief-hebber onser sielen, Die met my niet en is, die is my teghen: Ick wil mijnen voet byden uwen stellen, want ghy eenen stercken helper zijt. Sterckt mijnen wille, verleent my v gratie, ende wilt my aen mijnen goeden engel bevelen: soo en mach my noch weerelt, noch vleesch, noch helle deeren. Amen. |
|