Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 315]

Loverkens.

[p. 317]

Inleidinghe.

Men hevet te langhe die nachtegael

Ghesongen ende ghepresen,

Ic love der swaluwe sachtere tael,

Die vroegher is opgheresen.

Wie teerste liet der hope mi singht,

Al singht hi dat noch soo blode,

Wie deerste goede tijdinghe bringht.

Die is mijn beminde bode.

[p. 318]

 

Men hevet te langhe viool ende roos

 

Boven andere bloemen verheven,

 

Een gulden clocxken ic mi vercoos

 

Bi der beecke lancx den dreven.

 

 

 

Mijn clocxken, das is die slotelblom,

 

Die, den winter te vluchten nopend,

 

Den susteren cleppet dat wellecom,

 

Ende tlenterijc haer opent.

 

 

 

Mijn clocxken, das is dit jonghe dicht,

 

In oude form ghegoten,

 

Ende door een roosich morghenlicht

 

Voor mijnen gheest ontsproten.