Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 156]

Blij!

De blijheid is mijn stokkepaard,
Mij meer dan goud, dan schatten waard,
Ik draaf er op door droog en nat,
Zoodat het vaak naar buiten spat.

Dat paardjen steeds in goeden schik
Is niet bevreesd veur dun of dik;
Het rent met mij in vollen draf
Door 't leven heen, berg op en af.

Ook teelt het veulens zonder gal
Veur heel mijn vroolik vriendental.
Sa, hopsasa! en voortgerend
Tot aan ons bontbewimpeld end!