Gedichten

De Keizer in Tunis.

Vereeuwigt groote mannen in erts en marmersteen,
Voor Karel zyn uw beelden te nederig en kleen;
Van uit het diepe noorden tot aan de zuider kim
Heft zich door eeuwen henen nog zyn eerwaarde schim.

Koning Mulei Hassan verloor en schepter en kroon;
Zeeroover Barbarossa verweldigde Tunis' troon.
Vyf honderd zeilen varen met dertig duizend man
Ter redding eenes Konings in zyner staten ban.

[p. 156]

 

De Keizer, aan de spitse dier dappere legerschaar,

 

Verdryft uit zyne veroovring d'onwettigen barbaar,

 

Herroept den Koning Hassan uit zynen lande gevloôn,

 

En plaatst hem weêr in Tunis op zyner vaderen troon.

 

 

 

Dan sluit de dankbare Vorst met zynen redder een bond,

 

Dat iederen christen toeloeg als nieuwe vryheidsstond.

 

Van welken lande hy zyn mocht, een christen kon voortaan

 

In Tunis' landen handelend vry heen en weder gaan.

 

 

 

De plaag des nyvrigen koopmans, zyn meest gevreesde roê,

 

De schuimers van den ryke, liet hy op zee niet meer toe;

 

En wie uit Spanjen zeilde, wie van een belgisch strand,

 

Die vond een veilige haven in 't afrikaansche land.

 

 

 

En alle christenen, zuchtend in Tunis' dwinglandy,

 

Verlieten zonder losgeld de harde slaverny.

 

Door dertig duizend slaven uit gansch de christenheid

 

Was dra de lof alomme des Keizers uitgebreid.

 

 

 

De keizerlike schimme hoe blinkt ze lief en zoet

 

Te midden van dien dankbren, dien grooten christenstoet!

 

Zie daar van Keizer Karel een trouw geschilderd beeld,

 

Dat ons, zyn verren neven, nog zacht het harte streelt.