De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXLI.

Dauid t'onrechte beswaerts sijnde, beghęert van Godt ghetroost ende met ghedult ghesterckt te wesen: Ende seker sijnde, dat hy sulcks verkryghen sal, hy biddet dat Godt wraeke doe ouer sijn vianden.

§1

ICK roep' v Heer aen in noot niet kleyn,
Haest

[p. *]

 

v ghenaedelick tot my,

 

Opent my nu v' ooren vry,

 

Dewyl' ick roepe tot v alleyn.

§2

Tot v klimme myn ghebedt ghemeyn,
Euen als een rueckwerck seer soet,
Myn handen ghestreckt in ootmoet,
Ontfanght als een spaedtoffer seer reyn.

§3

Houdt altydt O Heer toe mynen mondt,
Regiert oock myn lippen nu meer.
Dat niet quaets tot uwer oneer,
Daer wt komme tot eenigher stondt.

§4

Neyght myn herte niet tot stucken loos,
Dat ick niet en hebbe te doen,
Met den menschen in boosheyt koen,
End niet en smaeke haeren roof boos.

§5

Dat my de vrome vermaen' eenpaer,
Ick wilt vriendelick dulden fyn,
Sulcks sal my op myn hooft oock sijn,
Als een balsem lieuelick end klaer.
***

[p. *]

§6

Maer seer haest sal ick sien ouerwacht,
Die godtloosen in sulck elendt,
Dat ick voor hen noch in den eyndt,
Sal Godt moeten bidden met aendacht.

§7

Als haer Ouerheeren boos end fel,
Van bouen af werden ghestoort,
Dan werden myn woorden ghehoort,
Als die goet sijn end ghesproken wel.

§8

Gelyck t'houdt end steen sijn wtghespreyt,
Als men se klieft end breeckt seer kleyn,
Also sijn ons beenen ghemeyn,
Ontrent onsen graeuen wtghebreydt.

§9

O Heer' in myn lyden end verdriet,
Tot v heff' ick myn ooghen vry,
Myn troost end myn hope sijt ghy,
End laett myn herte vertzaeghen niet.

§10

Hoedt my dat ick niet werde gheuaen,
In den stricken my voorghestelt,
End met banden niet sy ghequelt,
Die my die boose steedts voor slaen.

§11

Sy moeten selue wesen verstrickt,
In haer eyghen netten alt'saem,
Op dat ick ghesondt end bequaem,
Daer van vry sy, end werde verquickt.