De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXXII.

Dauid verblydt hem dat Ierusalem t'welck Godt tot sijnen dienst verkoren hadde, ende een voorbeeldt der kercken was, ghebauwet werdt, Ende biddet Godt om haeren voorspoet.

[p. *]

§1

SO haest' als ick hoore spreken:
Welaen laett ons alle seer saen,
In dat huys onses Heeren gaen.
Met vrueghdt is myn hert' ontsteken,
Dat ons voeten sullen hier naer,
Staen binnen die poorten eerbaer,
Van Ierusalem wel gestichtet,
Ierusalem is ghebauwt vast,
End doer vrede t'saemen ghepast,
End tot een stadt

[p. *]

 

Godts fyn gherichtet.

§2

Daer sal dat volck kommen tesaem,
Die stammen Israels met een,
Om Godt te prysen in't ghemeen,
Nae sijn lieflick ghebodt bequaem.

Dit is die plaetse die Godt goet,

Dauid gheeft, end wil dat men doet,
Recht end gherechticheit daerbinnen.

Laett ons wenschen Ierusalem,

Gheluck, het moet oock welgaen hem,
Die onses Godts stadt sal beminnen.

§3

Binnen v' mueren wonen sal,
Liefde, vrede, met eenicheit,
Die huysen end palaeysen breydt,
Sijn vol van Godts seghening' al.

Om den will' der broederen myn,

End der vrienden die binnen sijn,
Wensch'ick v vred' in allen hoecken.

Om dat oock Godts tempel seer reyn

Staet binnen v' mueren niet kleyn,
Wil ick steedts uwen voorspoet soecken.