De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXI.

Dauid vermaent alle gheloouighen doer syn exempel om Godt te louen, ende verhaelt veel sijner wercken ende krachten, die den menschen oorsaecke gheuen om Godt groot te maeken.

§1

DEN lof end prys gantsch ouer al,
Met herten vry ick roemen sal,
Myns Heeren

[p. *]

 

end Godts van hier bouen.

 

In sijn ghemeynte seer bequaem,

 

Daer die vrome kommen te saem,

 

Sal ick den Heer dancken end louen.

§2

Godts wercken sijn groot ende goet,
Wie die waerneemt met herten vroet,
Die heeft daer in een groot behaeghen.

Wat hy maeckt is heerlick end soet,

Dies sijn gherechtheit sal end moet,
Vast blyuen ten eewighen daeghen.

§3

Godt heeft doer sijn daeden niet slecht,
Een ghedachtenis opgherecht,
Sijner goedicheit seer ghenaedigh.

Hy spyst die hem vreesen eerbaer,

End sijn verbondt dat blyft hier naer,
Eewighlick vast ende ghestaedigh.
***

§4

Den sijnen maeckt hy bekent hier,

[p. *]

 

Sijn daeden, end gheeft goedertier

 

Tot erfgoet der heydenen landen.

 

Die waerheit end gherechticheit,

 

Welcke blyuen in eewicheit,

 

Sijn t'saem die wercken sijner handen.

§5

Syn gheboden louter end klaer,
Syn oprecht, oock is sijn woort waer,
Die vast staen sullen end beklyuen,

Hy heeft sijn volck verlost met kracht,

End een bondt te weghe ghebracht,
T'welck bestendigh end vast sal blyuen.

§6

Heyligh end heerlick is sijn naem,
Oock sal Godes vreese bequaem,
T'beghin der rechter wysheit wesen.

Hy is wel kloeck ende wel vroet.

Die Godt vreest, end sijnen will' doet,
Die wert in eewicheit ghepresen.