De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDit is een seer heerlicke lofsangh, daer in dat Dauid Godt loeft end pryst, van weghen der scheppinghe, ende ghenaedighe onderhoudinghe des hemels ende der ęerden, ende aller creaturen. | |
§1WEL aen myn siel ghy moet Godt prijsen seer,
Och hoe groot end hoe heerlick is nu Heer,
| |
[pagina *]
| |
Vwe goetheit ouer al wtghebreydet,
Ghy sijt met heerlickheit end eer' bekleydet.
Ghy sijt met klaerheit gantschelick bedeckt,
Als waer' een kleedt ouer v wtghestreckt:
Tot een tente hebt ghy des hemels throone,
Dien ghy wt spant als een kortyne schoone.
| |
§2Ghy welft uwe kaemers met waeter reyn,
Die wolcken sijn uwe waeghens niet kleyn:
Die winden dryuende nae v' behaeghen,
| |
[pagina *]
| |
Trecken met haer vlueghelen uwen waeghen.
Van den winden die licht sijn ende snel,
Maeckt ghy uwe posten end boden wel:
Vyer end tempeest sijn die dienaers bequaeme,
Vwer gherechtickeit alle te saeme.
| |
§3Ghy hebt d'ęerd' in haeren pas vast in't rondt,
Onbeweeghlick end ordentelick ghegrondt,
So dat se niet beweeght kan sijn ter zyden,
Maer blyft steedes vast staende t'allen tyden.
Te vooren was dat gantsch ęerdrijcke breet,
Ouerghedeckt als met een seer schoon kleedt,
Doer t'water, t'welck daer ouer is ghedreuen,
Bouen die berghen die hoogh' sijn verheuen.
| |
§4Maer so haest als ghy die aenspraeckt seer straf,
Se sijn ghevloden end gheloopen af,
End voor de stem uwes donders seer krachtigh,
Sijn se t'saemen gheweken Heer almachtigh:
De berghen die seer hoogh' verheuen sijn,
End die diepe daelen schoon groen end fyn,
Sijn tot den plaetsen haestlick voortgevaeren,
Die hen van v voortyts bereydet waeren.
***
| |
§5Ghy hebt die paelen des Męers gemaeckt vast,
Daer't niet ouer en komt noch oock en wasst,
| |
[pagina *]
| |
Op dat het niet meer bedeckte t'ęerdtrycke,
Deedt ghy Heer dat heerlick werck desgelycke.
Ghy deedt t'water in den daelen aldaer,
End liet springhen schoone fonteynen klaer,
Die seer lieuelick langhs den berghen vlieten,
End met gherucht in den daelen voortschieten.
| |
§6Op dat also alle beesten op t'veldt,
Drincken moghten sijnde met dorst ghequelt.
End dat in den béken end den riuieren,
Hem verquickten alle die wilde dieren.
Aen den béken end alsins daer ontrent,
Wonen die voghelkens elck aen sijn eyndt,
Die tusschen den tacken der boomen springhen,
End lieuelick met soete stemmen singhen.
| |
§7Ghy maeckt die steenighe berghen eenpaer,
Doer v' kracht van bouen vocht end vruchtbaer,
So dat ęerdtryck vol vruchten is niet kleyne,
Die ghy verleent den menschen in't ghemeyne.
Ghy doet t'graf wassen op bergh' end in't dal,
Op dat dat vee daer van magh leuen al,
Ghy laet dat saet voortkommen wt der ęerden,
Daermet dat ooc die menschen gevoedt werden.
| |
§8Den wyn die t'herte des menschen maeckt bly,
End broot ooc om hem te stercken gheeft ghy.
| |
[pagina *]
| |
Ghy wilt hem daertoe met oly beschincken,
Op dat sijn aensicht schoon end klaer magh blincken.
Die boomen wassen end seer hoogh'opgaen,
Met den Cederen die op Liban staen,
Die v' goetheit die niemant kan volprysen,
Self heeft gheplant so die wercken bewysen.
| |
§9Daer maeken die voghelkens haeren nest,
End ghenęeren hen een yder om best:
Op den hooghen dennen tot elcken jaeren.
Nestelen die wydtvlieghende hoyuaeren.
Die berghen vol van allerley gherucht',
Sijn den gheyten end hinden een toevlucht.
In holen daer die Sonne niet kan schynen,
Behelpen hem die haesen end konynen.
PAVSE. | |
§10Wat sal ick meer segghen? Die Maene klaer,
Maecktet ghy om af te deelen dat jaer,
Der Sonnen loop hebt ghy so afghemeten,
Dat se haeren onderganck steedts kan weten.
Van der duysterheit hebt ghy doer v' kracht,
Seer wyselick O Heer ghemaeckt de nacht,
In de welck' yder dier nae sijn beghęeren,
Hem kan roeren end' ouer al ghenęeren.
| |
§11Alsdan kommen die jonghe leeuwen voort,
| |
[pagina *]
| |
Wt den holen brieschende seer verstoort,
Nae eenen roof loopende wel ghemoedet,
Dat aes gheeft ghy hen, die alle dingh voedet.
So haest als die Sonne daer naer opstaet,
Een yder van hen in sijn ruste gaet,
Daer se blyuen tot der nacht sonder sorghen,
End rusten ghemackelick in't verborghen.
| |
§12Als dan gaet de mensch wt sonder gheuaer,
Om te volbringhen sijnen aerbeydt swaer,
Om't ackerwerck daer met hy is belaeden,
Te doen van s'morghens vroegh tot t'sauents spaede.
O Godt hoe heerlick end hoe wonderbaer,
Sijn uwe wonderwercken verr' end naer?
Hoe wyselick doet ghy doch alle saeken?
Alle creaturen v' goetheit smaeken.
| |
§13Wie kan wtspreken tot eenigher tydt,
Die dieren die hen roeren in't Męer wydt?
Die groote visschen met den kleynen pleghen,
Daer in te swemmen end hen te beweghen.
Daer vaeren die schepen niet sonder noot,
Die walvisschen die schricklick sijn end groot,
Die ghy Heere hebt ghemaeckt om velen,
Siet men alsins in den wateren spelen.
***
| |
[pagina *]
| |
§14Alle dieren kommen Heer tot v vrij,
Se sien op v, end verwachten dat ghy
Hen haer spyse gheeft in bequaeme tyden,
Als se noot hebben ende hongher lyden.
So haest als ghy dan hen haer voeder gheeft,
Se nemen dat, so dat elck daer van leeft,
Als ghy v' handt opent end hen begnaedight,
Dan werden se met goederen versaedight.
| |
§15Maer als ghy van haer v'aensicht afwendt,
So verschricken se seer in groot elendt,
Ghy neemt Heer den aesem ende sy steruen,
End werden stof, daer in sy oock verderuen.
Is't dat noch eens uwen aesem wtgaet,
Ghy doet se weder leuen met der daet,
So se te voor waeren in sulcker węerden,
End vernieuwt die ghestaltenis der ęerden.
| |
§16Dat nu voortaen des Heeren heerlickheit,
Vast blyue staen tot in der eewicheit:
De Heer' wille doch met ghenaed' aenmerken,
End aenschauwen alle sijn schoone wercken.
De Heer' (seggh' ick) die als hy d'ęerd' aensiet,
Haer doet verschricken dat se van hem vliedt,
Die de berghen doet t'woort van hem gesproken,
Haest doet beuen, sweeten ende seer roocken.
| |
[pagina *]
| |
§17Ick wil den Heere gantsch myn leuen langh,
Sonder stilswyghen prysen met lofsangh,
Myn Godt wil ick, so langh' als ick sal leuen,
Psalmen ghesangh end vereeringhe gheuen.
Ick bidde hem dat myn ghebedt end woort,
Hem behaeghen magh end wesen verhoort,
T'welck so het gheschiedt, ick wil my verblyden
In den Heer' mynen godt aen allen zyden.
| |
§18D'ongheloouigh' end godtloose bekent,
Moeten vergaen end haest nemen een eyndt.
Wel aen myn siel den goeden Godt wilt louen,
Die węerelt gantsch pryse den Heer hier bouen.
|
|