De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XCIX.

Dese Psalm beschryft die sonderlicke ghenaede, die Godt den kinderen van Abraham bewe-

[p. *]

sen heeft, als hy die tot sijn eyghendom wt ghenaeden alleyne verkoren heeft.

§1

ONSE Godt die is,
Een Koningh ghewis,
Daerom ooc nu raest,
Dat volck gantsch verdwaest.
Op Cherubin voort,
Vaert god ongestoort,
Dies moet dat gantsch ęerdryck,
Hem vreesen al gelyck.

§2

Seer groot is de Heer,
Verheuen in eer,
In Zion met kracht,
Dies yder gheslacht,
Moet den naeme sijn,
Met sangh prysen fyn:
Want hy is wonderbaer,

[p. *]

 

End seer heyligh voorwaer.

§3

Die Koningh niet slecht,
Heeft seer lief dat recht,
End rechtuęerdicheit,
Met die billicheit.
Daer leydt die Heere,
Iacob met eere,
Nae sijn Woort met bescheydt,
In der gherechticheit.

§4

Louet nu dan vry,
Onsen Godt seer bly,
End valt met ootmoet,
Voor hem nu te voet,
Sijn naem is hilligh.
Moses goetwilligh,
End Aaron die t'saem,
Godes dienaers sijn bequaem.
***

§5

Die end Samuel
Sijn nae Godts beuel
Biddende, verhoort,
Nae sijn Godtlick Woort.
V' volck beladen,
Als sy v baden,
Waeren van v ontfaen,

[p. *]

 

End verhoort van stond' aen.

§6

Wt den wolcken klaer,
Sprack hy met hen daer.
End toonde hen bloot,
Die colomne root,
Sy onbeswaeret,
Hebben bewaeret,
Sijn Woort ende verbondt,
T'welck quam wt sijnen mondt.

§7

Ghy die ons Godt sijt,
Hebt verhoort altijdt
V' volck: die misdaedt
Hebt ghy vroegh end spaedt,
Hen gantsch vergheuen:
Doch ghy daerneuen,
Hebt sonder onderlaet,
Ghestraft haer sonden quaet.

§8

Den Heere nu pryst,
Hem eere bewijst,
Wilt hem bidden aen,
Op sijnen bergh saen,
Nae sijn ghevallen.
Want bouen allen,
Is hy heyligh end goet,
Dies elck hem louen moet.