De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

[p. *]

Psalm LXXXII.

Hier werden alle Ouerheyden der węerelt haeres ampts vermaent, daer van dat se rekenschap gheuen sullen, ende werden gedreyght, dat haere hoochheit, die kort ende verghanghelick is, seer haest sal vernedert sijn.

§1

GODT is in die vierschaer gheseten,
Der Rechteren seer stout vermeten,
Onder den Princen hoogh' gheacht,
Is hy Rechter met voller macht.
Hoe langh' sult ghy Rechters vol treken,
Onrechtuęerdigh oordeel wtspreken?

[p. *]

 

End met den godloosen mits dien,

 

So schandtlick doer de vinghers sien?

§2

Wilt doch wat recht is doen den aermen,
Oordeelt de weesen met ontfaermen,
Helpt den elenden tot sijn recht,
End den verdruckten mensche slecht.

Verlost wt versmaetheit end slaeghen,

Hem die benauwt sijnde moet klaeghen,
Van den tyrannen hem vry stelt,
Die ouerlastt is met ghewelt.

§3

Maer wat wil ick hen t'goede prysen,
Haer hert is niet om onderwysen,
Se volghen nae haer blindt verstandt,
Als soude vergaen t'gantsche landt.

Ghy sijt, t'is waer, ick wilt belyden,

Als kleyn goden tot desen tyden,
Ghy herschet met eere vermaert,
Als of ghy Godts kinderen waert.

§4

Doch ghy moet al tesaem verderuen,

[p. *]

 

End ghelyck ander menschen steruen:

 

End ghy Princen moet al voortaen,

 

Ghelyck ander te gronde gaen.

 

Wilt v haestlick O Heer opmaeken,

 

Oordeelt hier beneden ons saeken.

 

Want v behoort toe t'aller tydt,

 

Dat volck der gantsche węerelt wydt.