De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LXXX.

Dit is een ghebedt voor die benauwde kercke Godes, in't welcke verhaelt werden die weldaeden, die Godt haer ghedaen heeft, op dat hy beweeght werde, om die noch meer onderstandts te doen, daermet sijn kercke niet af en neme, noch en vervalle.

§1

GHY Hęerder Israels wilt hooren,
Die de kudde Iosephs verkoren,
Wtgheuoert

[p. *]

 

hebt als schaepen goet:

 

Toont ons v' lieflick aenschyn soet,

 

Ghy die hoogh' sijt in uwen throon,

 

Bouen den Cherubinen schoon.

§2

Laett uwe kracht Heere verschynen,
Ephraim tot nut end den sijnen,
Oock Manasse end Benjamin:
Keert doch tot ons Heer uwen sin,
Troost ons met v' lieflick aenschyn,
Op dat wy van schaeden vry sijn.

§3

Hoe men ons handelt kondt ghy mercken,
Dies wilt ons doer v' goetheit stercken.
Slaet ouer ons t'ghesicht' eenpaer,
Vwer vriendtlicker ooghen klaer,
So sullen wy van t'kruys niet kleyn,
Vry sijn doer v' ghesicht alleyn.

§4

Hoe langh' sal O Heer der hęerkrachten,
Vwen toorn noch branden met machten,

[p. *]

 

Teghen uwes volcks ghebedt reyn?

 

Ghy hebt ons met traenen ghemeyn,

 

Ghespyst, oock was bitter gheklagh

 

Onse dranck Heer den gantschen dagh.

§5

Ghy hebt ons ghemaeckt den naebueren,
Tot twist end ghekyf t'allen vren.
Ons vianden spotten ons seer,
Verlost ons wt schaeden O Heer,
Laet ons schauwen v' aenschyn bly,
So werden wy seker end vry.
***

§6

Vwen wijngaert wt AEgypten landt,
Braght ghy Heer, end ghy hebt hem gheplant,
Daer verdilcht sijn die volcken wreet,
Ghy maecktet hem een plaetse breet,
Daer hy ghewortelt vastlick kleeft,
So dat hy t'landt vervullet heeft.

§7

De berghen sijn seer schoon bedecket,
Met sijn schaduwe die wyt strecket:
Sijn rancken hoogh' klimmen end gaen,
Ghelyck de Cederboomen staen,
Sijn tacken sijn ghewasen bloot
Van t'water tot aen de Zee groot.

§8

Waerom hebt ghy den tuyn doen breken,
End sijt den rooueren gheweken?

[p. *]

 

Hoe komt dat wilde swynen fel,

 

Daerin gheuallen sijn so snel?

 

Waerom heeft t'wildt tot deser stondt,

 

Hem so verdoruen in den grondt?

§9

O Godt die een Heer sijt der Heeren,
Siet ons aen, wilt v tot ons keeren.
Besoeckt end siet den wynstock reyn,
Dien v' handt gheplant heeft alleyn,
Wilt dien wederbauwen voort aen,
Dat ghy daer van prys moeght ontfaen.

§10

Hy sal schier tot asschen verbranden,
End is nu gantsch ghemaeckt te schanden.
Hy vergaet doer v' gramschap haest,
Streckt v' handt wt, maeckt onuerbaest
T'volck Heer dat op v alleyn bauwt,
End van herten vastlick vertrauwt.

§11

Wy sullen ons niet meer begheuen,
Tot afwyckinghe, laet ons leuen,
Wy sullen steedts singhen v' eer,
Troost ende helpt ons langhs so meer,
V' aensicht gheue sijnen schyn,
So sullen wy gheholpen sijn.