De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XLVIII.

Nae dat Ierusalem, die een voorbeelt der Kercken was, wonderbaerlick van een groote gheuaerlickheit verlost is gheweest, so heeft de Prophete daer ouer Godt gedanckt. Ende singht van die vasticheit ende sekerheit Zions, welck' de Heere hem verkoren heeft.

§1

IN die heylighe stadt voorwaer,
Die Godt hem

[p. *]

 

verkiest openbaer,

 

Is't dat hy steedts ons wil bewysen,

 

Sijn heerlickheit niet om volprysen.

 

Zion ghelegen in't Noort,

 

Heeft onse Godt van nu voort,

 

Hem gheheylighet alvoren,

 

In een schoon landt wtverkoren,

 

Daer in alleyn t'allen tyden,

 

Moet hem dat ęerdtryck verblyden.

[p. *]

§2

In haer Palaeys is Godt bekent,
Een bewaerder tot in den eyndt,
Want de Koninghen spanden t'saemen,
End ghewapent teghen haer quaemen,

Se hebben Gods kracht ghesien,

End waeren verbaest mitsdien,
Se vloden met groot vertzaeghen,
Seer verschrickt sijnd' end verslaeghen,
End hebben met angst end beuen,
Hen all' in de vlucht begheuen.

§3

Een smert' ghelyck des baerens noot,
Heeftse beuanghen kleyn end groot,
Ghelyck als wan ghy met tempeesten,
Die schepen breeckt, minst met den meesten.

Wy hebben't beuonden klaer,

Dat ons voorseyt was voorwaer:
Te weten dat die woenstede,
Des stercken Gods vol van vrede,
Is die plaetse daer met lusten,
Onse Godt eewigh wil rusten.
***

§4

Hy heeft also ghemaeckt voortaen,
Dats' eewighlick wel sal bestaen,
Midden in v' huys kan men Heere,
Vwe jonste wel mercken seere:

[p. *]

 

Dies werdt allesins verbreydt,

 

Heer uwes naems heerlickheyt,

 

Vwen lof hoort men verkonden,

 

Ouer al wt allen monden.

 

V' rechte handt is beuonden,

 

Vol gherechtheit t'allen stonden.

§5

De bergh Zion is seer verblijdt,
Oock houden vierdagh nu ter tydt,
Die dochters van Iuda lofwęrdigh,
Ouer v' oordeelen rechtuęrdigh.

Gaet rondsom Zion niet kleen,

End telt haer torren met een:
Haer sterckheit bemerckt eendrachtigh,
Siet oock haer mueren seer krachtigh,
Dat Zion den naekomlinghen,
Bekent werde doer dees dinghen.

§6

Want ons Godt herschet oueral
Eewighlick: Dies hy oock nu sal,
Ons in dit leuen wel gheleyden,
Tot dat ons de doodt doet verscheyden.