De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XLII.

Dauid doer sijne vianden gehindert sijnde, dat hy by de Ghemeynte Godts niet kommen konde, doet een groote klachte, ende betuyght dat hy daer met herten is, als en is hy daer niet met den lichaeme. Hy verklaert sijn allende, ende troost hem seluen in Godts goedicheit.

Dese Psalm is dienstlick voor den ghenen die doer den ongheloouighen ghehindert sijn, van by de Ghemeynte Godts te kommen.

§1

ALS een hert ghejaeght, O Heere,
Dat verssche water beghęert:
Also dorst myn

[p. *]

 

siel oock seere,

 

Nae v myn Godt hoogh' gheeert.

 

End spreeckt by haer, met geklagh:

 

O Heer wanneer komt dien dag,

 

Dat ick doch by v sal wesen,

 

End sien v aenschijn ghepresen?

§2

Myn traenen ende myn klachten,
Sijn myn spijs die my steedts voedt:
Als men my vraeght met verachten,
Waer is nu v' Godt so goet?

Ick smelt' als ick denck' daer aen,

Hoe ick voormaels plagh te gaen,
Met een hoop volcks hier te lande,
Om v Heer te doen offrande.

§3

Waerom wilt ghy v so quellen,
End beroerdt sijn, O siel myn?

[p. *]

 

Wilt gantsch v' hoep op Godt stellen,

 

Van v sal hy ghedanckt sijn.

 

Als hy doer sijn aenschijn klaer,

 

Sal wegh nemen v' cruys swaer.

 

Dies O Godt van my niet wycket,

 

Want myn hert' my gantsch beswycket.

§4

Ick ben uwes seer ghedachtigh,
Oock aen des Iordaenen kant,
End' uwer goedtheit seer krachtigh,
In Hermon dat koude landt,

End aen Misar den bergh bloot,

Daer d'een diepte d'ander groot
Toeschreyt, end daer die tempeesten,
Ouer my gaen minst end meeste.
***

§5

Al die groote waterstromen,
Sijn Heer ouer my ghegaen,
End my ouer t'hooft gekomen,
Maer ghy hebt my byghestaen.

S'daeghs toont ghy my v' goedtheit,

End s'nachts v' barmherticheit:
Dies sal ick v Heer belyden,
Ghy hoedt myn siel t'allen tyden.

§6

Ick sprack tot Godt: O Godt krachtigh,
Waer om vergheett' ghy my gaer?

[p. *]

 

Waer om moet ick wesen klachtigh,

 

Benauwt doer die boos' eenpaer?

 

Ick gheuoel' haer smaeden quaet,

 

D'welck my doer die beenen gaet,

 

Als se tot uwer oneere,

 

Spreken: Waer blijft nu de Heere?

§7

Waer om wilt ghy v so quellen,
End beroert sijn, O siel' myn?
Wilt gantsch v' hop' op Godt stellen:
Van v sal hy ghedanckt sijn.

Om dat hy is, so men siet,

Myn heyl, die my jonste biedt,
Dies myn siel' wilt v verblijden,
Godt is't dien ick bidd' in't lijden.