De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDauid kranck sijnde van de pestilentie, ofte met een dierghelycke kranckheit, Klaeght seere, ouer die grootheit sijner sieckten, Dat hem oock sijne vianden verlaeten, ende ouer die wreetheit sijner vianden. Hy roept oock Godt aen, beghęerende sijn hulpe. | |
§1WILT in uwen toorn ghestaedigh,
Heer ge-
| |
[pagina *]
| |
naedigh,
My doch straffen niet so seer.
Die hitt' uwes toorns wilt keeren,
Van my Heere,
Die nu gaer swack ben end teer.
| |
§2Want v pylen hart gedreuen,
In my kleuen,
Seer styf end diepe voorwaer,
Ghy wilt dat ick oock sal lyden,
Dat castyden,
Vwer handt die my druckt swaer.
| |
§3Myn lyf is vol ongesonden,
Nu beuonden,
Doer uwen toorne seer groot,
Geen rust' en hebben myn beenen,
Al met eenen,
Van weghen myn sonden bloot.
| |
§4Want die straffe myner sonden,
Niet om gronden,
| |
[pagina *]
| |
Seer swaer ouer myn hooft gaet.
Als een last seer swaer om draeghen,
T'allen daeghen,
Werdt sy meerder met der daet.
| |
§5Myn wonden my seer vermoeyen,
Die daer vloeyen,
Van etter stanck end gebloet.
Doer myn dwaesheit niet om sommen,
Is my kommen,
Dit verderf end teghenspoedt.
***
| |
§6Myn lyden my so hart drucket,
Dat ghebucket,
Ick nu ben, jae oock gantsch krom.
Ick moet truerigh end verslaeghen,
In myn klaeghen,
Den gheheelen dagh gaen om.
| |
§7Want verdorret t allen steden,
Sijn myn leden,
Doer t'cruys dat my t'hert' doersnijdt.
In my is niet ghesondes bleuen,
Want myn leuen,
Is vol lydens t'aller tijdt.
| |
§8Ick die wacker plagh te wesen,
Ben midts desen,
| |
[pagina *]
| |
Gaer ghebroken matt end kranck.
So dat ick doer t'cruys myns herten,
Vol van smerten,
Schreye gantsche daeghen lanck.
| |
§9Myn beghęerten Heere krachtigh,
End almachtigh,
Sijn voor v gantsch openbaer.
Al myn suchten end ghedachten,
End myn klachten,
Sijn voor v bloot ende klaer.
| |
§10Myn herte beeft met vertzaeghen,
Seer verslaeghen
Sijn myn krachten in't ghemeyn.
End my is (dies ick moet schromen)
Gantsch ontnomen,
T'ghesicht myner ooghen reyn.
| |
§11Myn vrienden die gaen ter zyden,
End myn lyden
Sien se onbarmhertich aen.
Ende die my sijn die naeste,
Met der haeste,
Wijdt van my treden end gaen.
PAVSE. | |
§12Sy die myn siel' netten stellen,
End my quellen,
| |
[pagina *]
| |
Met hen die my gonnen quaet,
Dencken om my te beschaemen,
End al t'saemen,
Houden teghen my den raedt.
| |
§13End ick als die niet kan hooren,
Stae daer vooren,
Daer se teghen my raedslaen.
Ick ben gaer stom tot dees stonde,
Wt den monde
En laet' ick gheen woort ontgaen.
| |
§14Ick ben gheworden als eene,
Die gantsch gheene
Spraeke, noch gheen gehoor heeft,
Als een die sijnde versteken,
Niet kan spreken,
End geen verantwoordingh'geeft.
| |
§15Maer ick wil Heer op v bauwen,
Myn vertrauwen,
End wachten uwen bystandt.
Ghy sult oock myn Godt verkoren,
My verhooren,
End my bieden uwe handt.
| |
§16Ick bidd' v laet niet verblijden,
In myn lyden,
Hen die my haeten seer wreedt.
| |
[pagina *]
| |
Want als myne voeten glyden,
Wat bezyden,
Sy verheughen in myn leedt.
***
| |
§17Wilt helpen o Heere krachtigh,
My die klachtigh
Ben, end tot lyden gemaeckt.
Ghestaedelick is myn herte
Vol van smerte,
Daer met ghy my hebt gheraeckt.
| |
§18Met schaemten ick my seer quelle
End vertelle,
Myne seer groote misdaedt.
Ick en doe niet dan beklaeghen,
Al myn daeghen,
Al myne swaere sonden quaedt.
| |
§19Myn vianden sijn ben desen,
Hoogh'ghepresen,
End leuen in eer' end pracht.
Die my haeten end aenuechten,
Gantsch t'onrechten,
Wassen in ghetal end kracht.
| |
§20Sy al teghen my hen stelden,
End vergelden
Met quaet doen alle myn dueghd.
| |
[pagina *]
| |
Daerom is't dat se my smaeden,
End belaeden,
Om dat ick recht doe met vreughd.
| |
§21Wilt my Heer in sulcker maeten,
Niet verlaeten,
Die van jeghlick ben veracht.
Dat van my v' goedtheit rycke,
Niet en wycke,
Want myn hert' Heer v' verwacht.
| |
§22Komt Heer, wilt v by my maeken,
In myn saeken,
Tot myn hulp' v goedtlick wendt.
Haest v tot mynen bystande,
Goederhande,
Ghy die myn heyl sijt bekent.
|
|