De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDauid bewyst doer dat wonderwerck des hemels, hoe machtigh dat Godt sij, Hy pryst ende loeft die Wet Gods, Ende besluyt eyndelick met een ghebedt, beghęerende dat hem Godt voor sonden behoede, op dat hy hem magh behaeghelick wesen. | |
§1DIE hemelen seer klaer,
Verkonden openbaer,
Des Heeren macht seer groot.
T'firmament vast gestelt,
Ons dagelicks vertelt,
T'werck sijner
| |
[pagina *]
| |
handen bloot.
D'een dagh voor, d'ander naer,
Geeft getuyghnis eenpaer,
Ons van God onsen Heere,
Die nachten al gemeen,
Steeds volgend' achter een,
Van Godts wysheit ons leeren.
| |
§2Daer is voorwaer niemant,
Gheen spraeke noch gheen landt,
Daer men niet merckt end hoort,
Die leeringhe seer schoon,
Die elck wt s hemels throon,
Ontfanght voort ende voort.
S'hemels loop oueral,
Gaet met een groot gheschal,
Doer die węerelt in't ronde,
Godt daerin ghemaeckt heeft,
| |
[pagina *]
| |
Een woningh' die hy gheeft,
Der Sonnen t'aller stonde.
| |
§3Daer wt ryst sy seer klaer,
Als een bruydgom eerbaer,
Die wt sijn kamer gaet.
Sy is als een sterck heldt,
Die hem tot loopen stelt,
End daervan prys ontfaet.
Sy loopt, end van t'een eyndt,
Sy haer tot t'ander wendt,
Des hooghen hemels spoedigh.
Daer kan hem (so men siet)
Ter węerlt verberghen niet,
Voor haer hitt' ouervloedigh.
***
| |
§4Die Wet des Heeren doet,
Dat hert' in ouervloet,
Verblydt sijn end verheught.
Syn ghetuyghnis ghewis,
Den ongheleerden is,
Een leeringh' aller deughdt.
Heer v' gheboden recht,
Verquicken uwen knecht,
End doen sijn hert' verblyden.
Sy sijn louter end goedt,
| |
[pagina *]
| |
Die der blinden ghemoedt,
Verlichten t'allen tyden:
| |
§5Die vreese Godts alleyn,
Is suyuer ende reyn.
End sal eewigh bestaen,
Syn rechten alle gaer,
Sijn oprecht ende waer,
Die niet sullen vergaen.
Sy sijn beter dan goudt,
In't ghetal menighfout,
Iae dan gout wtghelesen.
Honigh is niet so soet,
Noch honighraeten goet,
Als v' Woort HEER ghepresen.
| |
§6Oock waer v' knecht hem keert,
Hy werdt daer doer gheleert,
Tot uwen dienst O HEER.
So wie die selue houdt,
Van herten met eenvout,
Heeft grooten loon end' eer.
Wie sal doch sijn die man,
Die recht bemercken kan,
Syn feylen niet om gronden?
Maeckt my suyuer end klaer,
Van myn ghebreken swaer,
| |
[pagina *]
| |
End myn verborghen sonden.
| |
§7Vwen knecht doch bewaert,
Dat hy niet sij beswaert,
Met moetwillicheit quaet,
Dat sulcks niet ouer my
Hersche, Maer dat ick sij,
Reyn van sulck een misdaet.
Al wat ick spreken sal,
End myn ghedachten al,
Laett v Heer wel behaeghen.
Iae v die myn troost sijdt,
Die my verlost altydt,
Wt al myn quaede daeghen.
|
|