De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDauid klaeght ouer hen, die hem ouer al ver- | |
[pagina *]
| |
dreuen wt dat land Canaan, daer nae singht hy van sijn vetrauwen op Godt, ende van die oordeelen Godes ouer den goeden ende den quaeden. | |
§1ICK betrauw' op Godt met herten seer reyne,
Hoe spreeckt ghy tot myn siel' in dit verdriet?
Vlieght haest op den bergh als een vogel kleyne.
T'is waer dat die boose (so men wel siet,)
Haer boghen spannen end met pylen micken,
Daer met elck van hen den vromen doerschiett,
| |
[pagina *]
| |
End heymelick soeckt met list te verstricken.
| |
§2Maer men sal haest sien dat al die gedachten,
Der boosen werden gantsch met een verstoort.
Wat hebt ghy ouer den vromen voor klachten?
Sijt seker dat Godt dit al siet end hoort,
Die in sijnen hoogen throon sitt verheuen,
Dien alle dingh bekent is nae sijn woort,
Wat sy al doen die hier beneden leuen.
| |
§3Godt proeft die vrome wel in alle wysen,
Maer van hen die hier bedryuen gewelt,
End onrecht, heeft onse Godt een afgrysen,
Die sullen oock met vuer wesen gequelt,
Haer deel sal sijn veel windige tempeesten,
Solpher end vlamme die't alles versmelt,
Werdt geschoncken den minsten end den meesten.
| |
§4Godt is gerecht end hy bemint gestaedigh,
Gerechticheit: oock dien die hem wel stelt
Tot vromicheit, dien aensiet Godt ghenaedigh.
|
|