Op naar Malpertuus
Terug naar de spoorweg, die we oversteken en rechtdoor de Nieuwemolenstraat in.
Het landschap bekoort, jonge knotwilgen omzomen de weg en soms noodt een of
andere zijweg (de Peerdendreef bijvoorbeeld) tot een korte wandeling. We rijden
de Nieuwemolenstraat uit nabij een partijtje wegwijzers. Wij negeren Laarne,
Kalken en Overmere en rijden rechts de Beerveldestraat in. Even later wordt die
de Toleindestraat en zo komen we de nog wat ouderwetse gemeente Beervelde
binnen. Heel wat ingrediënten van het vooroorlogse dorp zijn er nog:
de donkere en rechte kasteeldreef tussen twee ietwat sombere huizen met
aristocratische allure, de overwegend lage woningen, soms in het wit, de stoere
boom midden het zogenaamde marktplein dat niet meer is dan een verbreding van de
weg, het kerkje met spitse naald en daarachter het kerkhof, de dorpsherberg De
bonte koe en de taverne 't Krielken. Even een verpozing waard. Voorbij de
dorpskom wordt Beervelde-Dorp Haanhoutstraat en hier moeten wij aandachtig de
huisnummers links in het oog houden. Nabij nr. 83 houden wij halt. Een aardeweg
links naast het huis loopt naar de velden achterin. Waar de weg begint, treffen
wij rechts een verloederde betonnen paal aan, waaraan ooit een plankje
vastgezeten heeft met de volgende tekst:
Reynaerd hadde so menich huus,
Maer die casteel Manpertus
Dat was die beste van sinen borghen. (A 513-15)
Manpertus dus of Malpertuus waar Reynaert met Hermeline en zijn welpen verbleef
toen hij tot driemaal toe werd gedaagd. In die
‘haghedochte’ vermoordde hij na zijn vrijspraak ook
Cuwaert de haas. Pastoor De Wilde snuffelde onvermoeid in allerlei archieven en
verkavelingen tot hij in
Auteursrechtelijk beschermd