Weerlichten

[p. 99]

Oogst.

De jaren namen wat zij mij brachten. -
Wat aanving in vreugde, verging in smart.
Schitt'rende dagen - toen stikdonkre nachten
braken mijn overmoedig hart.

Nu kan ik nimmer het hoofd meer dragen
als de onrijpe korenaar,
nieuwsgierig en leeg in zijn reikhalzend wagen
- de halm boog neder, deemoedig en zwaar. -

Laat mij nu gëoogst zijn, gedorscht en vermalen
en, nietige halm in het gouden graan,
mijn schuld aan het wreede leven betalen,
dat zegenend door mij is heengegaan.