Weerlichten

[p. 96]

Mijn Spel.

't Leven is ernst, maar ik zal altijd moeten spelen:
te lange stilte maakt mijn hart bezwaard.
In mijn verhevenheid moet nog een vogel kweelen
wiens blijdschap als een pijl door alle zwaarte vaart.

Laat mij den scherts behouden in mijn vreugde en nooden.
Er is iets in mij, dat niet treuren kàn.
'k Geloof in 't Leve' al sterf ik duizend dooden
en draag in mij de lichte lach daarvan.