Weerlichten

[p. 91]

De Maat.

Geen ding mag te veel aandacht vragen:
één licht doorglanst het groot geheel.
Door één groot rythme wordt gedragen
de breede ernst, het klein gespeel.

Eén Liefde drijft de dagen, nachten
tot hunnen op- en ondergang
in immer wisselende prachten,
gebaad in zilv'ren sferenzang.

Eén evenwicht herstelt de scheuren
en breuken op den langen duur;
en immer straalt door wolkendeuren
de zon haar louterende vuur.

- Geef mij de maat, die immer klaarder
de dingen meet en mij vertelt,
hoe aan mijn weegschaal geen kant zwaarder
dan de and're naar beneden helt.

Geef mij de lach, die alle weenen
schakeert in haar bewogen schal,
waar ied're wanklank is verdwenen
in symfonie van het heelal.