Weerlichten

[p. 52]

Pijnboomen.

I

Op den zandgrond zijn stugge boomen,
die uitdagend en eenzaam staan;
als slangen, den grond uitgekomen,
doen hun grillige vormen aan.
Zij strijden voor eigen leven,
hun groen is niet vriendlijk en zacht,
de dennen met draken-poten
en kronkelige loten
in haar paarsige schubbenvacht.
Maar er is iets trouws en eerlijks
in hun geplaagde pracht:
voor mij zijn zij iets heerlijks
van stoere kracht.

II

Leven dat wreed is,
dat ijskoud en heet is,
woelt in de kronklende fonklende dennen,
worstelt en windt zich
in duizend wrongen.
In bogen en sprongen
wringt en dwingt 't overend zich,
als verterend vuur dat woedend verslindt
en hatend bemint.