Weerlichten

[p. 25]

Aan Lizzy Ansingh.

Sprookjesrijke Lijs,
in je droompaleis
klinken zilvren klokken,
ruischen popperokken
op een tooverwijs.

Grillige tafreelen
rijzen ten tooneele,
een mysteriespel.
Paradijzige hemel,
rozig kleurgewemel
en gracieuse hel.

Droomgod komt gevlogen
langs mijn wondrende oogen
op een zwaan bij nacht,
heerlijker en mooier
dan Ole Luköje'r
ooit heeft uitgedacht.

Was niet Heinrich Heine,
de ironisch-fijne,
je bewondering?
Zong je niet zijn liedjes,
Schumann-melodietjes,
achttienjarig ding?

[p. 26]

 

Heks en fee, godinnetje,

 

allerliefst vriendinnetje

 

van mijn kindertijd,

 

ik breng deze ovatie

 

aan je geest en gratie

 

vol van dankbaarheid!