Weerlichten

[p. 14]

Aan......

Geen woord heeft ons stil verbond ontheiligd.
In het leven zult gij niets voor mij zijn.
Maar de Droom heeft onze harten beveiligd:
die droom is mijn.

Zoo zijn de sterren: ver en verheven.
Hun majesteit stilt wat aardsch is en klein.
Ik kan u alleen mijn gebeden geven,
die als witte bloemen zijn.