Een handvol gedichtjes voor brave kinderen

[p. 45]

21. De bedroefde leerling.

Ach! wat ben ik toch verdrietig!
Weder is het schooljaar heen,
Morgen zal men prijzen deelen,
En helaas! ik krijg er geen.

Hippoliet, mijn jongste broertje,
Heeft er toch voor 't minste drie;
Polidoor die heeft er zeven
En een lauwerkroon er bij.

En ik, de oudste van ons allen,
(Ach! het doet mij zulk een pijn),
'k Zal daar als een uil staan kijken;
Wat zal vader droevig zijn?

[p. 46]

 

Zie, ik moet het toch bekennen,

 

'k Heb niet slechts den prijs gemist,

 

Maar heb ook aan beuzelingen

 

Al mijn schoonen tijd verkwist.

 

 

 

Ja, wat zult gij treurig wezen,

 

Vader, die mij zoo bemint!

 

't Loon van al uw liefde en zorgen

 

Is de schande van uw kind.

 

 

 

Maar voor u, mijn lieve moeder,

 

'k Voel het, is geen zaligheid,

 

Wijl de liefling van uw harte

 

Van berouw en schaamte schreit;

 

 

 

Doch niet altoos zult gij treuren,

 

Droog vandaag uw tranen af,

 

Eens zal ik u wellust schenken,

 

Die u al die droefheid gaf:

 

 

 

Nog eer 't schooljaar loopt ten einde

 

Zal de schuld van al uw pijn

 

Reeds de troost zijns moeders wezen,

 

En de roem zijns vaders zijn.