Een handvol gedichtjes voor brave kinderen

[p. 34]

15. Het kind en de resida-plant.

Eens strooide ik een zaadje

In den bloemtuin van mama,

En dit zaadje werd een plantje,

Vader zegt: 't is een resida;

Gisteren had het maar zes blaadjes,

En vandaag heeft het er acht;

Moeder, zeg eens wie die blaadjes

Daar zoo vroeg heeft aangebragt.

Is 't misschien Onz' Lieve Heere?

Is 't misschien Onz' Lieve Vrouw,

Die het deed, opdat ik altoos,

Stil, als gistren, bidden zou?

[p. 35]

 

Zie, als 't plantje groot kon worden,

 

En er stonden bloemen aan,

 

Dan zou ik met al die bloemen

 

Regt naar Jezus Moeder gaan.

 

 

 

'K zou haar schoone tuiltjes maken,

 

Vastgeknoopt met zijden lint,

 

Want zij krijgt zoo gaarne bloemen

 

Van een klein, onnoozel kind.

 

 

 

Maar, daar valt mij iets te binnen:

 

God is 't die dit alles schenkt,

 

God is 't, en die heeft zoo gaarne,

 

Dat men aan zijn Moeder denkt.

 

 

 

Lieve God! laat 't plantje groeijen,

 

Breng er spoedig bloemkens aan,

 

Om in porceleinen vaaskens

 

Bij Maria's beeld te staan.