Uit blanke steden onder blauwe lucht

[p. 169]

Tweede bundel

[p. 171]

Siena

I

Ik zoû niet een Italiaansch stadje kunnen noemen, waar, meer dan in Siena, het moderne, bloeiende leven weligt tusschen nauwe straten van Middeneeuwsche paleizen, tusschen dubbele, Middeneeuwsche poorten en over in tuinen herschapen, Middeneeuwsche wallen. Siena is nog een Middeneeuwsche stad om véel, maar Siena is geen doode stad. Siena is een levendig, levend stadje, waar wij, om dat bloeiende leven, bij voorbeeld, elektriesch licht moeten dulden tusschen de nauwe straten en aan de oude paleizen. Siena is geen plaats, die men alleèn bezoekt, om wat er over bleef van belangwekkends uit het Verleden; Siena is, des zomers, een vriendelijk, vroolijk stadje, waar men gaarne, ook om het klimaat, - frissche wind, die met zachte zon samen speelt - enkele weken blijft toeven: een stadje waar, na de vermoeienis van het dwalen door muzea en kerken, de avonden lieflijke rust zijn in de dichte tuinen van de Lizza, de parken om het oude Fort van St. Barbara en over de vroegere wallen.

Woelt er des morgens al levendige drukte door de groote straat, de Via Cavour - des avonds, na zons-ondergang, zijn de straten en wandelingen vroolijk van alle menschen, die, na hun werk, lucht scheppen; vroolijk van kinderen, die spelen. In geen andere Italiaansche stad trof mij zoo--, als op een bas-reliëf van Donatello of Luca della Robbia - de levendige aardigheid van spelende, dansende, zingende kinderen, als in de tuinen van Siena.

[p. 172]

Ook de vroolijke jeugd van lachende, pratende, heel jonge meisjes, die, los van de ouders, daar wandelen over de Lizza, waar zelfs de schaduwen vertrouwd zijn en zonder gevaar.

Vele officieren, en iederen avond de aardige taptoe, en de signalen uit de kazerne, en de militaire muziek in het Park en de vroolijke café-tjes vol menschen, en wel eens een opera-troep in het kleine theater, met steeds goede stemmen, terwijl buiten het volk zich verzamelen blijft om op te vangen een koorzang met vol orkest, of de galmingen van eersten tenor of prima-donna, en dan meê te neuriën de beminde melodieën van Donizetti, van Rossini, van Verdi vooral, die zij allen van buiten kennen...

Al die levendige vroolijkheid tot laat in de nacht. Dàn is de Lizza eindelijk verlaten en, van de oude wallen af, weiden onze blikken over het omliggende landschap, over de bekoorlijke Sieneesche Campagna, die weg golft in den maneglans met de gouden golven harer korenvelden, terwijl de zwarte cypressen donker rijzen, als stille wachters, de fluweelige pluimen aangesomberd tegen de zilverige nachtelucht, en de opstekende windzang ruizelende door de wingerds, wier festoenen slingeren tusschen popel en wilg en abeel...