Een lent van vaerzen

[p. 88]

III.
Of 't u nog heugt?

Of, liefste, 't u nog heugt, hoe we eenmaal droomden
In 't volzoet avonduur, in 's vensters bank?
Gij waart mij als een blanke duif zoo blank,
In 't licht, dat stralend u van hoog omstroomde.

O, weelde, die bezwijmlend me doorstroomde!
Ge speeldet met een kamperfoelierank,
Die 't raam omgeurde, en neurdet zoet gezangk...
Of, liefste, 't u nog heugt, hoe wij toen droomden?

Ik zweeg, ik zweeg, o, hadde ik toen gesproken,
't Geluk waar', bloesem op ons pad, ontloken:
Nu ligt de knop ontblaêrd, de steel gebroken!

Wat mij de tonge toen in kluistren toomde!
Gij bloosdet reeds, en ik, helaas, ik schroomde...
O, liefste, of 't u nog heugt, hoe we eenmaal droomden!