Het oudt Huysken van Bethleem

met vele schoone leyssenen, lofsanghen ende andere geestelyke liedekens verciert, ter eere van den nieuwen gheboren Coninck onsen Salichmaker Christus Jesus

Een nieu geestelijc Liedt

na de wijse. Ic sach mich eenmael een wonder schoone maecht. &c.

Waeckt ende bidt, broeders alle ghemeyn
Rust wten slaep der sonden groot en cleyn
Den dach des Heeren naeckt
Laet varen de boose sonden onreyn,
Eer v de doot gheraeckt.

Wilt v bereyden, tis meer dan tijdt,

De Sone des menschen sal comen seer subijt
Als een dief inder nacht,
Dan werdter (eylacen) gheen respijt
Dus zijt nv wel bedacht.

Bereydt uwe Lampen met olye saen

Om Christus v Bruygom te ghemoet te gaen.
Als reyne Maechden vroet,
Hy sal uwe wonden met synen bloede dwaen
Want hy is alsoo goet,

Wy en weten noch vre noch termijn

Wanneer die toecoemst der menschen Soon sal zijn
Hierom bidt ende waeckt,
Hy sal v ontfanghen met blijden aenschijn,
Want hy in liefden blaeckt.

Wel salich is hy die waeckt ende bidt

En t’oordeel des Heeren nemmermeer en verghit,
Daer wy af moeten staen,
Och lacen hoe weynich ouerpeynstmen dit,
Om loon naer werck te ontfaen.

Ter middernacht wordt eenen roep ghehoort

[p. 52]

 

Compt doode en lenende ten oordeel oort,

 

Een vreesselijck Trompet.

 

O Menschen die in sonden versmoort,

 

Ghy weynich hier op let.

 

Den Sone des Menschen dan comen sal

 

En eerlijck voorschijnen al op dat Aertsche dal,

 

Om te loonen goet en quaet,

 

Dan sullen de boose hebben haren val,

 

Alle leetschap werdt te laet.

 

Yeghelijck neme des Heeren gheboden waer

 

Op dat hy ten ioncxsten daghe sonder vaer

 

Als een vrome Campioen

 

Mach blijuen staen, voor d’aenschijn claer,

 

Laet ons dit wel bevroen

 

Daerom laet ons Christus louen al

 

Om een te wesen van sijn liefste ghetal,

 

Ons roepen aenhoort,

 

Ende bewaert ons voor dat Helsche gheschal,

 

Met v edel woort.

 

Want s enschen leuen is wacker dan een riet

 

En sonder v (Heere) en moghen wy niet,

 

Wy sijn teer ende broos,

 

De Vyandt soeckt ons te brenghen int verdriet

 

Met sijnen valschen vonden loos.

 

Laet ons dan wesen wijsselijck bedacht

 

En nemen in tijts op s’Heeren woorden acht,

 

En en sondighen niet meer,

 

Och Heere, plant in ons v cracht,

 

Dat bid ick v mijn Godt mijn Heer.

 

Neemt in dancke mijn cleyn vermaen,

 

d’Welck ick wt liefden hebbe ghedaen:

 

Treckt aen het Bruylofts cleydt,

 

Oft anders het sal v grootelijck schaen

 

Aen uwer salicheyt.