Het oudt Huysken van Bethleem
(1590)–Hendrik de Coster–
Auteursrechtvrijmet vele schoone leyssenen, lofsanghen ende andere geestelyke liedekens verciert, ter eere van den nieuwen gheboren Coninck onsen Salichmaker Christus Jesus
Een vrolijck nieu Liet.Een vrolijck nieuwe liet,
Tis neter iet dan niet
Ve Bethleem ist gheschiet
Dat kindekijn dat Iesus hiet
In aermoede en in verdriet
Soomen daer mach aenschouwen,
In alsoo grooten rouwen.
Die Coninck van grooter macht.
Ghesproten wt Dauidts gheslacht
Hy is soo langhe verwacht
Nv leet hy hier als ongheacht,
Al inder duyster nacht,
Die groot Heer was te voren
Die is nu knecht gheboren.
Dat costelijck kindekijn cleyn
Ghegheuen ons int ghemeyn
Der werelt heer alleyn
Die moeder is maghet reyn
Ick seg v dat certeyn
Grooten rouwe heeft hy verdraghen
Met tranen mocht hijt wel claghen.
Daer was soo menigher winden stoot,
Rym, hagel, sneeuw die wasser groot,
Dat kindekijn lach daer al bloot,
Sijn ledekens waren root,
Peyst hoe die moeder verdroot
Dat sy hem niet en mocht winden,
| |
[pagina 18]
| |
En meer doeckens daer toe vinden
Wat armoede moest daer sijn,
Daer dat soete kindekijn,
Van coude leet groote pijn,
Met Maria die maghet fijn,
Daer en was noch geen sonneschijn,
Noch vier om by te wermen,
Och mensche laet v doch ontfermen.
O Ioseph suyuer vat,
Verdriet hebdy ghehadt,
Als ghy moest lijden dat,
Dat Maria op der aerden sadt,
Met soo costelijcken schadt,
In alsulcken couden wedere,
By twee stomme beesten nedere.
Die vrinden ende maghen,
In alsoo couden daghen,
Ghy en mochtes niemant claghen,
Ghy hebt die sorg ghedragen,
Meer dan die v daer saghen,
Dat kindeken met sijn moedere,
Ghy waert haer trouwe behoedere.
Dat weder was seer cout,
Dat Kindekijn was niet oudt,
Daer en was torf noch hout,
V sorghe was menichfout,
Cleyn was v siluer, v gout,
Want ghy den cost ghinct halen,
Hoe mocht ghijt al betalen.
Dat Kindekijn teer van leden,
Dat bouen is in vreden,
Al nae die Ioodtsche seden,
Dat woude sijn besneden,
Daer sy hem groote pijn deden
| |
[pagina 19]
| |
Sijn bloet wilde hy ons gheuen,
In sijnen ionghen leuen.
Hoe heeft hy ons dat bedocht,
In sijn heyich hert gheknocht,
Een groot wonder ghewrocht
Heerlijck is hy versocht,
Hem is grooten offer ghebrocht,
Gout, wieroock, ende myrre met,
Sy vonden hem al byder sterre net.
Lae ons te Bethleem gaen,
Al die met sonden zijn beuaen,
En voor dat cribbeken staen,
En weenen soo menighen traen,
Godts toorne is al ghedaen,
Hy en wil ons niet verdoemen
Als wy ten oordeel coemen. Amen.
|
|