Isabella: treurspel

Viifde Bedriif. Eerste Toneel.

Labbekack. Ian Hen.

Op, op Ian Hen, op, wat soume by daach dus legghen luyen.
Op, op, segh ick, deuse lome bloedt.

I.

Nu Labbekack wat sel dit beduyen?

Lab.

Dat sel zo veul beduyen datje jou slapen sult laten staan.

Ian.

Me kop doetme zoo sier.

L.

't Best datter of is je seker niet op gaan.

Ian.

By den accermenten Labbekack.

L.

By den Accermenten Ian Hen?

Ian.

't Is om zijn vijf sinnen te missen. Gort wijf je weet noch niet wie dat ick ben.

Lab.

Ia wel waar wiljer me heen? 'k wil hebben datje waackt.

Ian.

Ie kentme noch niet.

L.

O vryer, zo wel al had jeje selver emaact
Zo mocht ickje niet beter kennen, op, op, seg ick, op, of 'twortje beurt.

Ian.

Och mijn blaas die barst, men hert dat parst, me kop die scheurt.
Me pols die jaacht, me darmen ramlen, 'tkomt zoo vijf menten op me buyck an.

Lab.

Ia wel ick scheur mijn reusel en maacker een huyck van.

Ian.

Dat meuchje doen.

L.

Op seg ick, en swijchtme stil,

[p. 57]

 

En wort strack ghesongt.

 

I.

 

Ken ick gesongt worden as ick wil?

 

Ick bin by den accremente sieck.

 

L.

 

Ick schijt inje ghevloeck,

 

Hier, hier, seg ick; laat sien wat isser sieck je hooft of de doeck

 

Ick deynck datje sieckte niet veul om't lijf het.

 

Ian.

 

Hoe is ien man oock e bruyt die en quaat wijf het.

 

Lab.

 

Hoe is ien wijf eplaacht die sulxben Ian Hen tot en man het,

 

Die-ter met eten en drincken en leech gaan alle daach op an set,

 

Of sen goedt vijf schelling was, en juyst ist ien daalder min.

 

Staat op segiek jou lijf wt, staat op, en doetme sin,

 

Ie bint by men zolen zo mal dat ick me van uwen't wege schaam.

 

Ian.

 

Wat praat dat Vrou-menschen hope goets in ien naam,

 

Een aarsouwer drie reysen ghenoch an hebben te kallen.

 

Lab.

 

Wat preutelje al? wat kakelje al?

 

I.

 

Niet met allen.

 

Allijckwel wijf songer jocken ick bin niet wel te pas,

 

Ick bevoelme niet wel, me dunckt dattet wel orber was,

 

Datje de Doctoor, hier ongse miester Ergo, iens ontboot.

 

Lab.

 

'k Sou jou en Doctoor halen? he! ja rotte-kruyt, neen, neen, jen hebt gien noot.

 

Siet den bloedt iens legghen, wat maackt hy en ghetier.

 

Ian.

 

Niemant hinckter sie 'k wel van ien aar mans sier,

 

Ie wiltme niet ghelooven, maar ick bin allijckewel sieck.

 

Lab.

 

Me dunckt dat ick half en tijdt mit jou leg en quacksalfen en klieck.

 

Schijt Doctoren, 'k seg datte-we wel jen hope ghelts in de Aptekery versmoren.

 

Ian.

 

Of jy en paarts-vel waart, ick hou veul van Doctoren.

 

Daar is Miester Ergo die ken kijcken op ien prick,

 

Of me kamer-gang dun sel wesen of dick.

 

Hy weet het zoo nauw, al was hy deur inne weer deur men darremen e kropen.

 

Siet daar ick heb nou schier by al de Doctoren van de stadt e lopen,

[p. 58]

 

Maar ick vijnder niet ien zo ervaren en zo wis,

 

Noch zo spits-sinnich in't bekijcken vande pis,

 

As die voorschreven Doctor, siet daar ick segje dat,

 

Hy het gien weer-ga in't hiele langt, ick laat staan inde stadt,

 

Ick loof niet of hy het en wijl huys-vesting e hadt inme blaas.

 

Lab.

 

Ist miester ergo, ist Ian hen, tis en paar, je bent bey even dwaas.

 

Rijck en reys, asme vanden Duyvel praat is hyer gemeenlijck ontrent,

 

't Is ien fatsoenje, ick sach me leven gien holbolliger vent,

 

Dit is ien Doctor, waar wiljer me heen?

 

I.

 

Wat binje ooc ien lary.