Verdichtsels

[p. 44]

XXIX.
De Leeuw met den Ezel op de jagt.

De koning van de dieren

Wilde eens zyn feestdag vieren

Met eene groote jagt.

Het wild der leeuwen zyn noch musschen noch konynen;

Maer dassen, herten, wilde zwynen,

En diergelyk geslacht.

De vorst, uit zeekre luim, kreeg in 't gedacht

Des ezels kele te gebruiken

Tot jagthoorn! - Dus, hy neemt hem meê naer 't woud,

Gebiedt hem zich te gaen verduiken

In 't dikste van het hout,

En daer te balken, luid, zoo luid hy immer konde.
De jagt begint... Grys balkt met donderend geweld:
Zyn stemme dreunt en gallemt in het ronde

Door bosch en veld.

De stoutste dieren schrikken

Op dit vervarelyk gerucht.

Elk stelt zich spoedig op de vlugt;

Elk springt, elk vliegt, tot dat ze vallen in de strikken

Waer hen de leeuw verwacht

Om hen tot buit te maken.

Eh wel, myn vorst, zei Grys, met opgezwollen kaken,
Behoort my de eer niet toe van zoo een ryke jagt?
- Ja! sprak de vorst, gy hebt zeer meesterlyk geblazen,

En, kende ik niet uw naem en uw geslacht,

Gy hadt my zelf ter vlugt gebragt.

Gelyk die ezel, zyn er vele dwazen,

Die 's avonds en te noen

Altyd stoffen,

Altyd boffen

[p. 45]

 

Op alles wat zy doen.

 

By grooten zyn zy nog de meersten;

 

In alle kunsten zyn zy de eersten;

 

In rykdom zyn zy al bankiers;

 

In 't dichten, Cats; in 't schildren, Rubens en Teniers;

 

In moed en sterkte zyn zy leeuwen;

 

Zy kunnen fransch, duitsch, engelsch, spaensch,

 

Latyn en grieksch, hebreeuwsch en persikaensch;

 

Maer 't beste wat zy doen, is lyk een ezel schreeuwen!