Verdichtsels

XXIII.
De Melkvrouw en hare Melkpot.

Katrientje trok naer stad, des morgens nog zeer vroeg,

Met haren melkpot, dien zy droeg

Met een klein kustje op 't hoofd. Het vrouwtje, vol fatsoentjes,

Om sneller voort te gaen,

Had zich zeer knapjes aengedaen

Met een ligt rokje en platte schoentjes.

Terwyl zy lustig gaet, berekent zy en telt,

In haer gedachten, al het geld

Dat zy verhoopt van hare melk te ontvangen.

Zy schikt wat zy er meê zal doen:

Koopt honderd eijers; zet vyf hoenderkens te broên;
En, dank aen hare zorg, 't gebroed lukt naer verlangen.

Wat vreugd die kiekjes, rond myn huis,

In vlugge benden te zien loopen!

Met 't geld dat er van komt, zal ik een zwyntje koopen,

Een zwyntje, ja! en met een handvol gruis

Dat ik hem, drymael alle dagen,

Zal in zyn baksken dragen,

Wordt 't beestje dik en vet.

'T was klein als ik het kocht, maer laet het my verkoopen,
Ik kryg daer kroonen voor en patakons met hoopen!
En dan, met al myn geld, wat is 't dat my belet
Dat ik een koe en kalf in onze stalling zet?

Zie, zie wat geestig dingen:

Zie hoe zy ginds in onze weide springen!

[p. 37]

 

Katrientje, gansch verrukt, springt ook... De melk stort neêr!

 

Daer ligt koei, kalf, zwyn, kiekens, al met eenen keer!

 

Geheel de rykdom dien Katrientje kwam te droomen,

 

Ziet zy, met tranende oog, daer langs de strate stroomen!

 

Zy keert naer huis, met ydle kan,

 

Vol vrees van troef te krygen van haer man!

 

 

 

Zoo ging het steeds met Adams kinderen.

 

Elk bouwt kasteelen in de lucht....

 

Onze inbeelding neemt geern de vlugt:

 

Zy vliegt, zy vliegt! Niets kan haer losse jagt verhinderen;

 

Niets is te groot, niets is onmogelyk:

 

'T moet alles wel gelukken.

 

Laet ik my soms door myn gedacht verrukken,

 

Dan ben ik schielyk groot, geleerd, ontzien en ryk.

 

Ik bouw een luisterlyke woning,

 

Waer ik myn jubelfeest met vreugde vieren zal.

 

'T is nog niet al!

 

Men maekt my graef; 'k word hertog, 'k worde koning,

 

Ja, keizer zelfs; 'k ben van myn volk bemind....

 

Maer, komt er iets myn zoete droomen stooren,

 

Myn magt en myn gezag vervliegen als de wind,

 

En ik.... ik ben... Jan Sul gelyk te voren.