Verdichtsels(1861)–Jan Baptista de Corte– Auteursrechtvrij Vorige Volgende XV. De Draek en het Touwtje. Zoo hoog een menschenoog kan kyken, Hing een papieren draek te pryken In 't helder hemelsblauw. Och! was het niet van die verwenschte touw, Waer mede een kind, een kind! my houdt gebonden, 'K vloog op tot in de sterrenvout, En ging de wonderen doorgronden Die God verborgen houdt Aen al de navorschingen Der dwaze stervelingen. En welken roem zou.... Wyl de trotsche draek zoo spreekt, Het touwtje breekt, En zy, zy slingert heên en weder, En tuimelt draeijend, draeijend neder In eenen modderpoel! waer zy, besmeurd, Geschonden en gescheurd, Haer grootschen waen, eilaes! te laet betreurt. [pagina 28] [p. 28] O kindren, lieve kinderen, Die somtyds klaegt en zucht Omdat de banden van een wyze regeltucht Uw lossen gang verhinderen, Leert van de draek, dat uw behoudenis In uwen band gelegen is. En gy, ô volkren aller landen, Die zelve niet dan groote kinders zyt, Gy voelt uw hert naer vryheid branden En knauwt, en knaegt, en byt, In yd'le vryheidsdroomen, De teugels af die u tot rust en heil betoomen; Leert van de drake dat losbandigheid Naer hulpelooze rampen leidt. Vorige Volgende