Verdichtsels
(1861)–Jan Baptista de Corte–
Auteursrechtvrij
[pagina 16]
| |
Hy gaet er by en zegt op eenen zoeten toon:
Wel! goeden dag, mevrouw! Wat zyt ge wonder schoon:
Myn woord van eer, en zonder liegen,
Gelykt uw stem aen uw habyt,
'K houd staen dat gy de Phenix zyt
Van al de vogels die er vliegen.
De zotte sloove, die niet ziet
Dat vos haer komt bekoren,
Bezit van vreugd haer zelve niet,
En, om haer zoet gezang aen 't voske te doen hooren,
Ontsluit ze een wyden bek en schreeuwt: Kraes, kraes!
Daer lag de kaes
By Rein!... die aenstonds valt aen 't eten
En aen de raef dees lesken geeft:
O schoone vrouw, wil nooit vergeten,
Dat steeds een vleyer leeft
Ten koste van den dwaes die luistert naer zyn liegen.
Die les is zekerlyk uw stuksken kaes wel weerd.
De raef, vol schaemte, zweert,
Maer wat te laet, dat men haer niet meer zal bedriegen.
|
|