Verdichtsels

V.
De Wouw en de Nachtegael.

Een vreede wouw

Kreeg in zyn klauw

Een nachtegael. - O heer, spaer my het leven!

Zei hem de zanger, dood van schrik;

Zeg eens, wat voedsel kan u geven

Een klein ellendig dier als ik?

Ach! luister liever naer myn zingen:

Ik zing zoo schoon! Elk vindt vermaek in myne stem!

De roover antwoordt hem:

Wel, vriendje, spreek my toch van zulk geen dingen.

'T muziek is flauwe spys voor eene nucht're maeg,
En 't is voor geen gefluit dat wouwen vogels vangen:
Gelooft gy dat? - Nogtans, 'k verruk door myn gezangen

Den koning zelf. - 'T is dat niet wat ik vraeg:

Als u een koning vangt, vertel gy hem die prullen:
Een wouw die lacht daer mêe: dat kan zyn buik niet vullen.

Ik ken een mensch,

En zelfs wel twee, wier een'ge wensch

Bestaet in wel te smullen.

Zoo men hun van iets anders spreken zou,

Dan van den buik te vullen,

Zy zouden zeggen, lyk de wouw,

Dat zyn maer prullen.