Zingzang

[p. 140]

Ringsken en roosken

Duitsche melodie.

gemoedelijk.

Haar ei- gen gul- den ring- sken
gaf Mijn lief- ste meis- je mij; Het
schoon-ste roos- ken plukte ik af, En
schonk het haar zoo blij. Ze
stak zich, vreug- de- blo- zend, ras Het
roos- ken op de borst; En,

[p. 141]

 

't ring-sken aan den vin- ger, was Ik

 

fier-der dan een vorst. Ze zoen- de mij, ik

 

zoen- de haar, Al zwe-rend, dat ge-trouw De

 

zoet- ste liefde ons aan el- kaar Voor

 

eeu- wig hech- ten zou. De

 

zoet- ste liefde ons aan el- kaar Voor

 

eeu- wig hech- ten zou.

[p. 142]

2.

Niet lang en duurt der roze bloei,

 

Verwelken is haar lot...

 

En als de wind des winters woei,

 

Was 't lieve kind bij God.

 

Maar vóór het scheiden sprak ze: Vriend,

 

En ween toch niet zoo zeer;

 

In 's Heeren schoonen hemel vindt

 

Gij uwe bruid eens weêr:

 

Daar wacht ik u, en ben ik u,

 

Zoodra gij komt, nabij,

 

Want aan mijn ringsken ken ik u,

 

Gij, aan uw roosken, mij!

(Concordia: Anthologie classischer Volkslieder.)