Zingzang

[p. 28]

Onze leus

Fr. kücken.

marschmatig.

Zoo in al- le we- reld oor-
den 't Volk wel- eer niets goed en vond Wat in
drie- ën niet be- stond, He- den galmt een
vier- tal woor- den De aar-de rond van
mond tot mond. Vrien-den, on- ze leu- ze
zij, Vol be- gees-tring zin-gen wij: Frisch en

[p. 29]

 

vroo- lijk, vroom en vrij! Frisch en

 

vroo- lijk, vroom en vrij! Vrien- den,

 

on- ze leu- ze zij, Vol be-

 

gees- tring zin- gen wij: Frisch en

 

vroo- lijk, frisch en vroo- lijk, vroom en

 

vrij! Vroom en vrij! Vroom en

 

vrij! Vroom en vrij!

[p. 30]

2.

Frisch te zijn van lijf en zinnen,

 

Is dat niet een heerlijk goed,

 

Waar elkeen naar streven moet?

 

Vroolijk zal men dan beginnen,

 

Wat den zwakke beven doet.

 

Vrienden, onze leuze zij, enz.

 

 

3.

Vrij te zijn is 't recht van allen;

 

Wie zich vrij gevoelt is vroom,

 

Kent, wat kome, geenen schroom,

 

Staat, waar slaven nedervallen,

 

Pal en stevig als een boom.

 

Vrienden, onze leuze zij, enz.

 

 

4.

't Zij langs doornen of langs bloemen,

 

Frisch en vroolijk gaan wij voort;

 

Vroom, dat zijn wij, als het hoort;

 

En wie zou er vrij zich noemen,

 

Pastte niet op ons dat woord?

 

Vrienden, onze leuze zij,

 

Vol begeestring zingen wij:

 

Frisch en vroolijk, vroom en vrij!