Liederen

[p. 278]

Mijmerend aan de zee.

Mijmerend aan de zee, de wilde,

Waar mijn vrijer over toog,

Bid en smeek ik, dat de milde

Zegen Gods hem volgen moog'.

Slaap ik, immer dobberend tusschen

Vrees en hoop, laattijdig in,

Fluisteren geesten om mijn kussen

Mij van hem, dien ik bemin.

Wie gespaard bleef door de smarte,

Wie nooit schreide: laas! en ach!

Die verwelkomt, vroo van harte,

Onbeschroomd den lichten dag.

Kom, o nacht, mijn lijden sussen,

Treed, o slaap, mijn leger in;

Fluistert, geesten, om mijn kussen,

Mij van hem, dien ik bemin!