Liederen

[p. 271]

Jean.

Van alle vier de streken, waar

De wind uit suist of bruist,

Min ik vooral het westen, daar

Mijn meisje in 't westen huist.

Ons scheiden bosschen, stroomen, ach!

En bergen bovendien,

Maar mijne ziel is nacht en dag

Bij mijne lieve Jean!

In 't dauwbepereld bloemekijn

Zie ik ze zoet en schoon;

In 't lustig kweelend vogellijn

Hoor ik haars liedjes toon.

In elke bloeme, die er spruit,

Wil ik haar hulde biên,

En elke vogel, die er fluit,

Herinnert mij aan Jean!