Liederen

[p. 197]

De appelaar.
(Ludwig Uhland.)

Lest werd ik onder 't vriendlijk dak

Eens milden waards ontvangen.

Zijn uithangbord, dat was een tak,

Met gulden ooft behangen.

Die goede waard was de appelaar,

Gij hebt het vast geraden.

Ik vond er drank en spijze klaar,

Die zou geen vorst versmaden.

Het krielde er in de groene zaal

Van vlugge dischgenooten,

Die, dankbaar voor het gulle onthaal,

Een vroolijk liedje floten.

[p. 198]

 

En als ik mij ter ruste blij

 

Op 't mossig leger strekte,

 

Zoo was 't de hospes zelf, die mij

 

Met koele schaduw dekte.

 

 

 

En vriendlijk schudde hij van neen,

 

Toen ik betalen wilde...

 

Gebenedijd van top tot teen

 

Zij de appelaar, de milde!