Liederen

[p. 174]

Den vriende.

Vroom en wijs noem' vrijelijk hem de wereld,
Die alleen gaat zoeken den weg ten heile:
Van het spoor af sukkelt wie geenen makker

Mee op de reis neemt!

Echt genot doortintelde nimmer 't harte
Hem, wiens hand nooit gloeide in de hand eens trouwen!
Vriend, wat ons zoet smaakt, dat is hem als edik,

Proeft hij het eenzaam.

Laat ons saam steeds plukken de frissche rozen,
Die het lot mild strooit op het pad des levens -
Immers, vriendlief, samengenoten' vreugde is

Dubbel genotrijk!