Dat 4. Capittel.
Hoe Godes wille is dat alle Menschen saligh werden.
Hier mach yemandt segghen: Ist die wille Godes niet dat alle menschē salich worden? Die antwoort men: Ia 't Is Godes wille. Worden alle menschen salig? Neen. Hoe meugt ghy hier neen ende daer ja toe segghen sonder d'almogentheyt Godes te loochenen? Dat wil ick u op't cortste verclaren. Die wille Godes streckt haer op tweereleye aert van Schepselen: waer van eenighe redelijck, maer d'ander al onredelijck zijn.
Die onredelijcke Schepselen zijn van aenbeginne af gheweest onvry) eygen ende den gebiedenden wille Godes so nootsakelijck onderworpen, dat sy die altijdt gehoorsamen moeten, ende nemmermeer zondigen en mogen, so nu al gheseyt is. Maer die redelijcke Menschen zijn in vryheyt ghestelt, so dat sy macht hebben om des aenlockende Scheppers raedt te volghen, of zijn dreygende straffe te verachten. Merckt doch Leser: die onredelijcke Schepselen staen onder Gode in so nootsakelijcken onderdanigheydt, als ons sichtbare lijf staet onder 't ghebiedt der zielen met des selfs krachten. Maer dit is anders met de zielen der Menschen ende der selver krachten teghen Gode. Want dese moghen Godes bevel overtreden. Ende hier uyt komet dat alle Menschen niet saligh en werden. Want Godes wil ende eeuwighe schickinge is geweest, dat die redelicke mensched soude zijn vry, soo wel ten goeden als ten quaden, om aen te nemen of te weygheren welc hy van beyden wilde. Nu is Godes eewige Wille ende Schickinge vast, bestendigh ende gants onveranderlijck. Die heeft dan ooc namaels in der tijdt den vryen Mensche niet noodtsaecken nochte dwinghen willen met een Noodtwet ende Schickinghe der naturen, so hy Gebenedijt ghebiedt over allen onredelijcken Schepselen: maer heeft metten vryen Menschen in alder vryheydt willen handelen, hem ghevende een Wet, niet die hy noodtlijck moeste volghen (als den dieren is geschiet) maer die hy mochte ghehoorsamen of overtreden, soo in't werck is ghebleken ende noch dagelijcx (te veel leyder) voor onsen ooghen blijckt, soo datmen hier by oock al mede licht verstaen mach, datmen Gods wille in zijne gheboden totten menschen rechtelijcker eenen salighen raedt dan een dwinghent bevel mach noemen. Welcke wille Godes daer inne (te weten in zijne geboden) nochtans onophoudelijck gheschuedt, al niet teghenstaende alle Menschen die gheboden niet en houden ende alle menschen niet salich en werden. Hoe mach dit (denckt yemandt) 'tsamen bestaen? Aldus: Die aert ende eyghenschap van een rechte wegh is sodanigh, dat sy altijdt allen den ghenen die haer volhardelijck bewanderen, stieret ofte leydet totte begeerde stadt of plaetse, daer toe sy is streckende. Dese rechte wegh ten Hemelwaert of ter saligheydt, of tot Gode selfs, is alleen Iesus Christus ende niemant anders. Nu heeft God eenmael onveranderlijck ghewilt, niet simpelijck dat alle menschen saligh souden worden, maer alleen alle menschen die volhardelijc op den voorschreven salighen wegh des levens souden wandelen. Daer uyt blyckt nu noch een ander wille Godes, te weten: dat Godt dan mede eenmael onveranderlijck heeft ghewildt, dat niemandt van alle menschen die desen wegh des Levens niet volhardigh en bewandelen, saligh en sal werden. Dus dan beyde die wille Godes, ende dese geschiedt oock altijdt in beyden by allen menschen, soo by den ghenen die volhardelijck desen wegh des levens bewandelen, als by den ghenen die sulcx niet en doen: want dese laetste nemmermeer, ende die eerste altijdt saligh werden. Altijdt werden sy alle saligh die in Christo komen ende blijven: maer nemmermeer werdt yemandt saligh die niet en comt in Christo ende daer inne blijft.
Auteursrechtvrij