VII.
Psal. 142: 2.
En treedt met dynen Knechte niet in't Oordeele, want in dynen aenschouwen en sal geen levendich Mensche gerechtvaerdicht worden.
Antwoorde.
WIlmen dees woorden: in dynen aenschouwen: verstaen, by gelijckenissen Godes, daer en sal niemandt tegen spreken, maer dan en bewijstmen hier mede ooc niet die onmogelijckheydt van't onsondige leven, so hier voor is gesien. So mede niet, indien men geen Mensch verstaet, Ga naar margenoot+ voor seer weynich Menschen, 'twelck inde H. Schrift so wert genomen, als mede hier voor is gebleken.
2 Maer wilmen dit verstaen na de uytlegginge der genaemde Gereformeerden, ende henluyden gelove geven: wat gelove sal dan hebben d'Euangelist Lucas: het openbaer tegen-deel in twee persoonen teffens uytsprekende? Seyt daer de H. Geest niet selve van Zacharia ende Elizabet: Ende sy waren beyde rechtvaerdich voor Godt?
3 Hy seyde niet simpelijck sy waren beyde rechtvaerdich: hy seyt niet sy waren beyde rechtvaerdich voor den menschen, maer hy seyt wel uytdruckelijc, sy waren beyde rechtvaerdich voor Godt.
4 Ende op datmen oock dit segghen niet verkeerdelijck en soude buygen op een waengerechticheyt, of een toerekentlijcke rechtvaerdicheyt, bestaende alleenlijck metten genaemde Gereformeerden in't niet toerekenen vande zonden, diemen waerlijck heeft, ende int toerekenen vande rechtvaerdicheyt, diemen inder waerheyt niet en heeft: so verklaert de H. Geest daer by wel naecktelijck, dat hy spreeckt, niet van een waen-gerechticheydt, maer van die ware rechtvaerdicheyt, seggende: dat sy wandelden in alle des Heeren gheboden ende insettingen onberispelijc. So dat den wroegers des H. Godes den mondt al gestopt, oock hier voor.
5 Dese twee levendige menschen waren gerechtvaerdicht in Godes aenschouwen, Ga naar margenoot+of voor den oogen Godes, die niet: als dese grouwelijcke luyden: Ga naar margenoot+ Den Godtlosen rechtvaerdicht, noch de rechtvaerdigen en verdoemt. So mocht mede den Psalmist selve, so hy selve seyt, in rechtvaerdicheyt verschynen [niet voor den menschen alleenlijck, maer oock] Ga naar margenoot+voor't aenschijn Godes. Want hy selve dorft oock troostmoedelijck tot Gode seggen: Oordeelt my, Heere, na mijn rechtvaerdicheyt, ende na mijn onnoselheyt over my.
6 Men late dan de Godtlijcke waerheyt inde Schrift gelove hebben boven de logenachtige menschen, daer inne: datter al eenige zijn die in Godes aenschouwen gerechtvaerdicht worden, of schoon der selver getal so kleyn is, dat sy by den grooten menichten Godtlosen geleken zijnde, nauwelijcx iemandt schijnen, 'twelc also gelooft zijnde, en salmen de Psalmist in dit zijn seggen ooc geen geloof altoos benemen, als sprekende hier oneygentlijck, 'twelck Godes geest inde H. Schriftuere niet ongewoon is te doen, so nu geseyt is.
7 Want anders, somen die woorden: geen levendig mensche: verstaen wil voor gantschelijck niemant, so salmen oock moeten seggen: dat de Heere Christus selve als hy inden vleesche leefde, niet en mochte gerechtvaerdicht worden in Godes aenschouwen: of men sal moeten segghen, dat hy geen waerachtich Mensch en was, 'twelck beyde lasteringhe waer te dencken.
8 Men moet dan belyden dat de Mensch Jesus Christus niet begrepen noch gemeynt is gheweest onder of met dese woorden des Psalmistes. Nadien nu die ware Jongeren ende levende lidt-maten Christi so een zijn met Christo, als des lijfs leden metten hoofden, ja als Christus selve een is, met synen Hemelschen Vader: Ga naar margenoot+Wie sal mogen ontkennen dat sodanige ware ledekens Christi heurs hoofts rechtvaerdicheyt inder waerheyt (niet in een wane) deelachtich zijnde, mede als heur hooft niet gemeynt en worden, onder de voorschreven woorden, maer in Godes aenschouwen gerechtvaerdicht worden?
9 Of en zijn dit niet de ware Heyligen Ga naar margenoot+ beroepen naden voornemen [Godes] die hy heeft voor-weten ende voorsien dat sy gelijckformich souden worden, het even-beelde zijns Soons? Dat en mach niemant lochenen. Sy zijn dan den even-beelde zijns Soons gelijckformich, dat sal moeten zijn in een waen-gerechtigheyt, of in een ware gerechticheyt.
10 Seytmen inde waen-gerechticheyt, te weten, dat sy niet inder waerheyt rechtvaerdich en zijn, maer dat sy noch onrechtvaerdich zijnde voor rechtvaerdich gerekent worden by Gode: soo salmen oock moeten seggen, dat Christus selve oock niet inder waerheyt rechtvaerdich en is, maer dat hy onrechtvaerdich zijnde voor rechtvaerdich gerekent wert by Gode. Want dan, ende anders niet, souden sy den even-beelde van Godes Soon gelijckformich wesen.
11 Daer inne (seyt 1. Joh. 4. 17.) is de liefde volmaect met ons: dat wy betrouwen hebben in den dach des Oordeels, dat wy in dese Werelt zijn, soo als hy is. Wie sal seggen dat Christus niet waerlijck, maer waenlijck of toe-rekentlijck rechtvaerdich is?
12 Maer waer dit lasterlijc te gevoelen van Christo, die selve inder waerhz de rechtvaerdicheyt is. Ende wilmen ooc Gode in syne Predestinatie niet onseker, oock den geest der waerheyt: door d'Aposten hier sprekende, niet logenachtich maken, soo salmen moeten bekennen, dat sulcke beroepen Heyligen Godes in Christo, dat's inder waerheyt (niet in een wane) rechtvaerdich zijn, ende in ware rechtvaerdicheyt gelijcformich zijn, het even-beelde des Soons Godes. Is dat, wie mach ontkennen dat sulke levendige menschen gerechtvaerdicht worden int aenschouwen Godes?
Auteursrechtvrij