Recht ghebruyck ende misbruyck van tydlycke have

[p. 6]

I I I I.
Onschuldighe armoe.

Was Jóbs gróte ryckdom niet vanden Heer ghekomen?
Wie anders dan de Heer heeft die weder ghenomen?
Kómet dien bey van Gód, zó moetet óóck bey ghoed // zyn:
Die dit recht verstaat zal in bey ghelyck van moed // zyn.

DE mensch komt in ghebreck buyten óf met zyn schuld:
Onschuldigh werter veel ghebreckigh gheboren;
Onschuldigh hebben veel hun have verloren
Wel hem die zulx ghedóóght met Jóbs lóflyck gheduld.
Gód gheeft elck dat best is, want hy met haaf vervult,
Den weecken dien t'ghebreck tót wanhoop zou bekoren,
En maackt arm den stouten, die na lust zou sporen,
En zyn Gód verachten als kemel hóóch ghebult.
Zó wel als de ryckdom komt armoe van Góde,
Die zend dat hy voorziet elck te zyn van nóde:
Zaligh zyn die armen die hen des niet en belghen,
Die t'onschuldigh ghebreck van Góds hand ontfanghen,
En als bitter dranck met zeker verlanghen,
Na t'ghemoeds ghenezing blydelyck in zwelghen.

[p. t.o. 6]

I I I I.
Pavpertas immerita.

Dominus pauperem facit & ditat.

I. Regum 2, 7.

Vt Deus auctor opum quas olim Iobus habebat,

Sic paupertatis tum Deus auctor erat.

Qui bonum vtrumque putat, Dominus quia donat vtrumque,

Ille animo forti semper vtrumque feret.