Volght een kort bewijs uytter H. Schriftueren, maer vast ende klaer, dat het gheloove niemanden saligh en maeckt sonder zyne wercken.
ICk bekenne voor een ontwyselijcke waerheyt uytte getuychnissen der Godlijcker Schriftueren, dat de mensche niet goets mach dencken, veele minder doen sonder de voorkomende genade Godes in Christo Iesu. Want God is alleen selve de ware ende eenige goetheyt. Laet ons nu al nemen dat des redelicken menschen ghedachten zijn als een klaere spieghele ofte siende open ooge, dat daer het licht, niet alleen des redens, maer oock het Godlijcke lichte komende vanden vader des lichts klaerlijck verschijnt voor dat open ende siende ooge des menschen: wat sal hy goets sien mogen of dencken, vermits zijn klaer gesichte int Hemelsche lichte, indien dat God selve met zyne goetheyt als het dingh dat ghesien moet werden, voor dat open ooge in zijn Godlijcke lichte, sich daer niet en vertoont ende openbaert? niet altoos. Want sonder God en mach niet goets (dat hy alleen is) gesien, ghedacht noch verstaen worden. Siet, so en mach de mensche gheen begeerte, geen wil, noch geen werck en mach wesen: wie moet niet bekennen dat de mensch van sich self niet en vermach yet goets te doene?
Maer laet ons nu weer stellen dat het licht van seven Sonnen schijne, jae dat Godt sich self naecktelick daer in vertoont voor den mensche, die zyne gedachten van Gode afkeert, de duysternisse bemint, het licht hatet, ende zijn ooghen moetwillens toe hout: wat sal sulck verlichten ende verschynen Godes vorderen, voor sodanighen moetwillighen blinde, om wat goets te sien, te dencken of te doen? niet altoos. Sodanighen nacht-uyl en baet kaers noch bril, als hy doch niet sien en wil. Maer opent de mensch zyne oogen merckt hy op die verschyninge Godes, hy sal int lichte Christi het licht dat God is, dat is, God selve sien, kennen leeren lief hebben ende aenkleven. Dit doen zy alle die een waerachtigh geloove hebben dat Christum aenneemt Gal. 5. 6. Mich. 6. 8. Dit zijn de geloovigen die des Heeren woort hoorende ende doende opten steen bouwen, Matt. 7. 24. die doende dat Christus henluyden beveelt, Christi vrienden zijn, Ioan. 15. 14. so Abraham Godes vrient was doende Godes wille, Iacob 21. 23. die doende des Vaders wille, Christi broeder, suster ende moeder zijn, Matth. 12. 50. dit zijn wyse menschen bouwende niet op't dryf-sant maer opten steen die Christi is, 1. Petri 2. 4. 5. het eenighe fundament der waerheyt, 1. Corinth. 3. 11. dit zijn vruchtbaer boomen, Ierem, 17. 8. als die gewortelt zijn in Christo self, Coloss. 2. 7. den vruchtbaren boom des levens. Welcke heuren vasten wortel nemmermeer en wort beweeght, Prov. 12. 3. want zy blyven in Christo ende hy in henluyden, Ioan. 6. 56. ende also blijft dese rechtvaerdige in ende op zynen vasten gront-vest ende wortel Christus, als een eeuwige gront-vest oock selve, Prov. 10. 25. eeuwelijck.
Maer soo en ist niet metten ghenen die daer (metten monde) belyden, dat zy Gode kennen, ende hem met hare daden versaken, Tit. 1. 16. want dese dwase bouwers op't zandt, alleenlick hoorende, maer niet doende den wille Godes met d'eerste storm-wint daer henen vallen, Matt. 7. 26. 27. want dese logenaers hebben Gode lief metter tongen, ende liegen, Psal. 77. 36. volghende alleenlijck woorden nae, ende hebben niet, Prov. 19. 8 ende segghende tot Christum, Heere, Heere, maer doen des Vaders wille niet, Matth. 7. 21. segghende dat zy die doen sullen, en doen zy die niet, Matth. 21. 30. ende belovende vruchten der gherechticheyt, brenghen zy voort geen vyghen maer bladen, Matth. 21. 19. geen gerechticheyt maer geroep, jae ongerechticheyt, Isa. 5. 7. dit zijn spiegelende hoorders, maer geen ware doenders des woorts. Iacob. 1. 23. 24. die daer beminnen niet metter daet inder waerheyt, maer alleenlijck metten woorde ende metter tongen, 1. Ioan. 3. 18. waer mede zy opentlick liegende derren seggen, dat zy Christum Heere metten monde ende lippen, vanden welcken haer herte wijdt is verscheyden, Isa. 29. 15. hoorende des Propheten woorden, maer en doen die niet. Ezech. 33. 31.
Nadien dan nu vele luyden niet doende dat Christus ghebiet, Luc. 6. 46. ende mitsdien niet in Christo blyvende, maer verdorrende, Ioan. 15. 6. oock niet anders hebbende dan een ydel, 1. Corinth. 15. 14. een ledigh, Iacob. 2. 20. een liefdeloos, 1. Cor. 13. 2. 1. Ioan. 3. 17. jae een doot, Iacob. 2. 17. 26. geloove, derhalven zy met vele slagen sullen gheslagen werden, Luc. 12. 47. niet int rijcke Godes sullen komen, Matth. 7. 21. maer int vuyr sullen gheworpen worden, so is waerlijck hoochlijck te verwonderen, hen dat zy self so opentlijck bedrieghende noch wel konnen wanen (tegen so vele klare tuychnissen der Schriftueren) dat zy geloovigen zijn, of dat sulck haer ydel, valsch ende waen-geloof henluyden noch wel soude mogen saligh maken sonder wercken? doch nadien de liefde is des geloofs leven, recht als de ziel het leven des lichaems, sonder welck 'tgheloof niet en kan doen noch wercken: ende naedien dese luyden die liefde des waerheyts verwerpen, 2. Thess. 2. 11. so ist niet wonder dat door rechte straffe Godes in henluyden plaetse heeft sodanighe krachtige werckinghe der dolingen, dat zy den logen gelooven, ende meynen konnen, dat zy sonder den wech ter salicheyt (die Christus alleen is, Ioan. 14. 6.) te bewanderen, dat is sonder alle wercken ende oeffeningen der deughden Christi ende sonder zyne heylighe voetstappen nae te volgen, noch sullen komen tot Gode, dat is ter salicheyt, daer dese wech alleen is leydende. Van dese verdoemelijcke dolinghe verlost, ende hier af voorsiet (o barmhertige lieve Godt) allen goetwilligen herten. Amen.
F I N I S.
Auteursrechtvrij