Voor-reden.
NIet van een onnutte of onnoodighe, maer van een seer nutte ende hooghnoodige sake, lieve Leser, wert hier in dit boecxken ghehandelt, namentlijck, hoe't geloove saligh maeckt. Over beyde zyden dolen, sorghlijck die schijn-deughden, ende roeckeloosen: Die wanen heure goede wercken groot ende vele te zijn: Maer sy bemercken oock haer gheloove seer kleyn, jae by na niet altoos te wesen. Dit maeckt dat zy om hen selfs te rusten, segghen dat de mensche wert saligh door zyne wercken, sonder vele te spreecken van't geloove, dat zy niet en hebben. Maer dese, te weten die roeckeloosen werden oock van haer gheweten overtuycht, dat zy vele quade ende gheen goede wercken en hebben. Ende want zy daer by vele waens hebben van heure gheloovicheyt: soo soecken zy oock heure gemoet te bevredigen met het gene zy wanen te hebben, dat's met het gheloove: segghende daeromme dat het gheloove alleen saligh maeckt sonder goede wercken. Alsoo betrouwen dese beyde op't gene zy wanen te hebben, te weten die op heure goede wercken, ende dese op heuren gheloove: niet teghenstaende dat inder waerheyt geen goede wercken, noch dit gheen geloove en is. Het rechte middel tusschen beyden is het levende gheloove dat hier door die liefde werckt. Dit is een gave Godes die Godt gheeft, ende de mensch ontfanght die gave. Hoe dit nu in zyn wercke gaet, te weten, soo dat door des menschen werck van begheerlijck dese gave te ontfanghen die eere vande Godlijcke miltheydt in't alderminste niet vermindert, ende over d'ander zyde die verderffelijcke traegheydt der menschen niet vermeerdert en wort, suldy moghen lesen int boecxken selve tot Godes eere ende u luyder heyl gheschreven. Daer leest, dat oordeelt ende gebruyckt: Desen arbeydt daer toe gaerne ghedaen, Opten 23. Augusti, Duysent vijf hondert drie ende tachtich. Door
V. E. Dienst-schuldighe
D. V. Coornhert.
Auteursrechtvrij